Αχχ τι μου θύμισες τώρα... μια συνάδελφος Αγγλίδα τα είχε με έναν που είχε ανοίξει δική του εταιρεία. Έτρεχε μαζί του σε όλα τα events, χαμογελούσε και τραπέζωνε υποψήφιους πελάτες κλπ, και ήταν γενικά πολύ υποστηρικτική σύντροφος. Η εταιρεία δυστυχώς δεν πέτυχε και ο τύπος αναζήτησε εργασία σε πολυεθνική. Κάπου εκεί ξεκίνησαν και τα πατατράγουδα, γιατί εκείνος έπαθε και μια μίνι κατάθλιψη. Κι εκεί που ήταν έτοιμοι να μείνουν μαζί και να προχωρήσουν, της δήλωσε ότι δεν μπορούσε πια να το δει σοβαρά γιατί με το μισθό του, 60.000-70.000 λίρες το χρόνο, δεν μπορούσε να στηρίξει οικογένεια (!). Και χωρίσανε. Τη θυμάμαι να με ρωτάει στεναχωρημένη και αγχωμένη αν εγώ πίστευα ότι κάποιος μπορεί να κάνει οικογένεια με αυτά τα χρήματα. Κάπως δικαιολογία μου έκανε όλο αυτό.