Τι να σου πω ρε αδερφέ; Έχεις κλάψει ποτέ παρέα με 70.000 κόσμο; Να νιώθεις ότι γιατροί, μανάβηδες, αδερφές και κάφροι είστε μια παρέα; Να αγαπάτε ένα πράγμα; Έχεις νιώσει ποτέ την ανάσα σου να συγχρονίζεται με αυτή δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων;Το γήπεδο είναι το μεγαλύτερο και ομορφότερο μπαλέτο του κόσμου.Κι αυτό το κόμπλεξ με τα "αστοιχείωτα και αγράμματα ΄ρσενικά" τι είναι πάλι τούτο; Τι σόι ρατσισμός ξημέρωσε; Κι ο Ανδρουλάκης κι ο Κηλαηδόνης κι ο Ρασούλης κι ο Διακογιάννης όλοι αστοιχείωτοι κι αγράμματοι;Μόνο εσύ τα παίρνεις τα γράμματα δηλαδής; Κι αυτό επειδής είσαι άμπαλος; Τι κομπλεξοελιτισμός ήταν τούτο;Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά για ένα πατέρα από το να πάει στο γήπεδο με τους γιους του. Ούτε για τους γιους του. Κι αυτό στο λέω ως γιος.Έχεις κάθε δικαίωμα να μην αντιλαμβάνεσαι τις κοινωνικές προεκτάσεις του ποδοσφαίρου. Δεν έχεις καμία να το ειρωνεύεσαι.Εσύ δες καλλιτεχνικό πατινάζ και μπριτζ για "θα σου ρίξω φλιτ".
