Συγγνώμη ρε παιδιά.. Μόνο εμένα με ανησυχεί που ένας νέος άνθρωπος που απ 'ό,τι φαίνεται σπουδάζει/σπούδασε έναν από τους πιο "αντικειμενικά ενδιαφέροντες "κλάδους προσεγγίζει το επάγγελμα που διάλεξε με τόσο ψυχρό τρόπο..? Και καλά, λες ιατρική είναι, δεν είναι λογοτεχνία 19ου αιώνα να το παίζεις ρομαντικός, αλλά το να είσαι νέος και να αποδέχεσαι έτσι ασυζητητί τα παραπάνω "σαφή κριτήρια" και να βλέπεις μια απόφαση ζωής ήδη τόσο απλοικά και χρησιμοθηρικά, χωρίς καθόλου όραμα, εμένα με απογοητεύει κάπως..