#5 Εννοείται πως η Υ αν δεν θέλει, αν δεν είναι έτοιμη, δεν είναι κατακριτέο να πει όχι ό,τι ηλικία και να έχει. Θεωρώ μόνο ότι η αντίδρασή της ήταν προβληματική. Ένα αγόρι για το οποίο ενδιαφερόταν, με τον οποίο περνούσαν χρόνο μαζί και από την ιστορία δεν φαίνεται να την πίεσε για τίποτα, όταν επιχείρησε κάτι παραπάνω, η Υ επιστράτευσε όλη της την παρέα εναντίον του και της κοινής τους φίλης. Μου φαίνεται παράξενο, αλλά θα επιχειρίσω να το εξηγήσω.Είχα φίλη που περνούσε ώρες να μιλάει στο τηλέφωνο με συμφοιτητές της, ώρες, να λέει τι όμορφα και καλά παιδιά που είναι. Βγαίναν για καφέ, κάναν παρέα, και με το που της έπιαναν το χέρι ή επιχειρούσαν κάποιο φιλί (θεωρητικά αθώα πράγματα δηλαδή, χωρίς σεξουαλικούς υπαινιγμούς) έβγαινε εκτός εαυτού που τόλμησαν να "προχωρήσουν" ενώ εκείνη τους βλέπει φιλικά. Τους στόλιζε με όλα τα κοσμητικά και δεν ξαναμιλούσε ποτέ σε αυτούς ή την παρέα τους, μιας και "'όλοι οι άντρες είναι γουρούνια" και μόνο 'αυτό' σκέφτονται. Της έφτανε η συντροφιά τους και ό,τι περιλαμβάνει μια σχέση πέρα των σωματικών. Θεωρούσε πως αν την εκτιμούσαν πραγματικά "δεν θα πήγαινε το μυαλό τους στο πονηρό". Δεν κατάφερνα να το ψυχολογήσω, μου φαινόταν παράξενη ακόμα και η λέξη "πονηρό". Θυμάμαι κάτι τέτοιο να γίνεται τουλάχιστον 10 φορές μέχρι τα 25 μας. Κατέληξα πως φοβόταν ότι το φιλί ήταν η αρχή για παραπάνω για τα οποία δεν ήταν έτοιμη. Εν τέλει ερωτεύτηκε παράφορα στα 25 και τα ξέχασε όλα, τα ξεχάσαμε και μεις. Καθένας έχει το δικό του σωστό timing.