#6 Θα πω κι εγώ την εμπειρία μου! Η μικρή μου ήταν από τα παιδιά που άργησε πολύ να μιλήσει, πράγμα το οποίο με είχε αγχώσει αρκετά. Για ατελείωτους μήνες αφιέρωνα ώρες ολόκληρες να λέω αααυυυττόοο είναιιιι λουλούυυυδιιι!!! Να έεεενααα σύυυυνεφοοο!! Εϊχα μπει τόσο βαθιά σε αυτό που όταν επιτέλους μίλησε έλεγα σε όλους "επιτέλους, είπαμε την τάδε λέξη, ξεχωρίσαμε τα χρώματα" Τότε μου φαινόταν πολύ φυσικό γιατί όντως ήμουν ένα τεράστιο μέρος όλου αυτού, αλλά ειλικρινά τώρα μου φαίνεται γελοίο!