Θα συμφωνήσω ότι είναι πολύ σωστή η απορία σου, daydreamcatcher. Πιστεύω πως ένας άντρας πρέπει να διατυπώσει τη σκέψη του, ΑΦΟΥ δώσει στον εαυτό του χρόνο να σκεφτεί σοβαρά, με σαφήνεια αλλά και με συμπόνια και κατανόηση. Συζητήσεις πάνω στην αναγγελία δεν είναι ό,τι καλύτερο. Σε περίπτωση διαφωνίας, δεν υπερισχύει μια εκ των δύο πλευρών de facto. Απλά δεν ζούμε πια στη δεκαετία του '50 που "ο αφεντικός" δίνει λεφτά στην κοπελιά να πάει να ρίξει το εξώγαμό του για να μην του σπιλώσει το όνομα. Ούτε όμως και στη δεκαετία του '70 που έγινε νόμιμη η άμβλωση και καμιά γυναίκα δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί της, πάει και κάνει άμβλωση κρυφά χωρίς καμία συζήτηση. Ποιος ο λόγος; Πώς θα κρατήσει κάτι τέτοιο κρυφό από όλους και από τον παραλίγο πατέρα, χωρίς να επωμιστεί όλο το βάρος, δηλητηριάσει τον εαυτό της και τη σχέση τους; Πρέπει να υπάρχει συζήτηση και κόντρα συζήτηση, τι και πώς και γιατί αισθάνεται ο καθένας από τους δύο όπως αισθάνεται. Και μια απόφαση από κοινού να πιάνει όλα τα δεδομένα και να προσφέρει τη λιγότερο εφιαλτική λύση. Δεν υπάρχει σίγουρη συνταγή επιτυχίας, αλλά χρειάζεται αγάπη, επικοινωνία και συμπάθεια.