#5 Εάν ο σύντροφός σου ήταν υποστηρικτικός, καταλάβαινε την μεγάλη απόφαση που πήρες να αφήσεις την Αθήνα, τους φίλους σου, την οικογένειά σου κλπ, τότε θα μπορούσα να σου δώσω διάφορες ιδέες που θα σε βοηθούσαν να προσαρμοστείς στη νέα πραγματικότητα. Από τη στιγμή όμως που ΔΕΝ είναι, και αντιθέτως έχετε συγκρούσεις, και αυτός θέλει για σένα ένα συγκεκριμένο ρόλο και θέλει το ενδιαφέρον σου να είναι αυτός, το πράγμα αλλάζει, το πρόβλημα είναι στη σχέση, όχι στην πόλη. Ζεις μια ζωή δυστυχισμένη, και πρέπει να κάνεις κάτι γιαυτό. Συμφωνώ με τη Λένα, να μιλήσεις. με τους δικούς σου ανθρώπους, και οπωσδήποτε με ένα ψυχολόγο, βγάλε τα από μέσα σου και μην αφήσεις τον εαυτό σου να βουλιάξει. Επειδή δηλαδή πήρες κάποτε μια απόφαση πρέπει τώρα να τη λουστείς για το υπόλοιπο της ζωής σου; Το γράμμα σου βγάζει πόνο και παραίτηση, μην παραιτείσαι ποτέ! Η ζωή σου είναι δική σου, και σου ανήκει και εσύ είσαι η μόνη που μπορείς να την κάνεις καλύτερη! Ο άντρας σου είναι εγωιστής, δεν χρειάζεται να φτάσεις στα όριά σου για να καταλάβει ο άλλος τί περνάς...Δηλαδή αυτό που είδε η αδελφή σου, δεν το βλέπει αυτός; Προφανώς κοιτάει τη δική του βολή και κολλάει στο επιχείρημα ότι αφού ήρθες εδώ, τότε έτσι θα είναι, κάτσε και μη μιλάς. Όχι φίλη, δεν θα είναι έτσι. Είσαι σε μια σχέση μετράει-δε μετράς, είσαι σε μια παγίδα συναισθηματική. Γιατί να είσαι συνεπής με κάποιον που δεν δίνει δεκάρα για τις ανάγκες σου;