Ανδρέα μου, ακριβώς όπως το είπες κι εσύ: παρά τις τόσες παραγράφους για ένα θέμα πάντα ταξιδιάρικο και δυνητικά ενδιαφέρον όπως μια εμπειρία στο αεροπλάνο, το σημερινό σου άρθρο ήταν όντως ένα sweet nothing. Ένα γλυκό τίποτα. Γλυκό, πάντως, καθότι είσαι ωραίο παιδί οπότε ό,τι και να πεις ωραίο είναι. :-))) Μου κράτησες καλή παρέα κατά το coffee break μου εδώ στην παγωνιά και τα χιόνια της βόρειας Ευρώπης. Άσε που θα συμφωνήσω μαζί σου: στο αεροπλάνο τα τρώμε όλα. Όχι μόνο γιατί είναι μικρές οι μερίδες, ούτε γιατί μπορεί και να είναι αυτό το τελευταίο μας γεύμα, κλπ. Αλλά και λόγω του αθάνατου, ανίκητου και ακλόνητου επιχειρήματος του Έλληνα, που πρώτα θα του βγει η ψυχή και μετά το χούι: ΑΦΟΥ ΤΑ ΠΛΗΡΩΣΑΜΕ, ΘΑ ΤΑ ΦΑΜΕ! :-)))