Σαρα, συμφωνω με πολλα απ αυτα που λες αλλα δεν ειναι τοσο σημαντικο. Μ αρεσει οτι μεσα σε τοσους αντρες εχεις "λεβεντια", λογο και αξιοπρεπεια. Προσωπικα ειμαι πολυ σκεπτικος για το αν ολα ειναι ταξικα, ιδιαιτερα οταν η αριστερα αιχμαλωτισε τον ορο και τον εχει σαν καραμελα για την δικη της και μονο επιβιωση. Οχι πως δεν υπαρχουν ανισοτητες η οτι ολοι ειμαστε ιδιοι, δεν ειμαστε, αλλα πολλα εχουν αλλαξει απ την εποχη που ο Μαρξ εγραψε το ΚΕΦΑΛΑΙΟ. Στην Ελλαδα ομως δεν δημιουργηθηκε ποτε μια αξιολογη "αστικη ταξη" και λογω ελλειψεως βιομηχανιων εμεινε και η "εργαγατικη ταξη" ανεμικη. Αν εννοουμε γενικα τους εργαζομενους, τους φτωχους, ανεργους, αστεγους κλπ ως εργατικη ταξη τοτε υπαρχει αλλα ισως τοτε μπερδευουμε την εργατικη ταξη με τη "φτωχολογια".Στη χωρα που ζω, εφυγα γιατι ειδα πως δεν υπηρχε τροπος εξελιξης και ουσιαστικης επικοινωνιας, ουτε σε προσωπικο επιπεδο, εχουν δυο λεξειε για την "πατριδα", η μια σημαινει τροφος, παιδαγωγος και η αλλη εθνικιστης. Η δευτερη χρησιμοποιειται μονο απο αυτους που εσυ αναφαιρεις. Ομως η πατριδα ειμαστε ολοι μας, τι νοημα θα της δοσουμε, δεν εχει απο μονη της νοημα, θα ξαρτηθει απο μας, ειναι, διστυχως η ευτυχως θεμα πλειοψηφιας. Αυτο δεν σημαινει οτι οι πλειοψηφιες ξρουν παντα τι λενε και κανουν, ιστορικα παραδειγματα υπαρχουν παρα πολλα. Ευχομαι να βρεις την ακρη που ψαχνεις, μην ξεχνας ομως οτι μπορει ο εαυτος μας να ειναι εχθρος αλλα ειναι, η πρεπει να ειναι, και ο καλυτερος φιλος μας. Δεν χρειαζεται τοση παλη μαζι του, ισως μια συζητηση, μια προσπαθεια κατανοησης του αγνωστου εγω ειναι αυτο που πρεπει να γινει. Καλη τυχη, μη μπεις στην παγιδα των επεξηγησεων, δε ν προκειται να βγαλεις ακρη ποτε, η εκουσια/ακουσια δυσκολια κατανοησης θα γινεται ολο και πιο δυσκολη.
