Συμφωνώ. Μεγάλωσα, όπως και η Σούζι τρως από πάνω, με πατέρα δεξιό και μάνα σοσιαλίστρια, αλλά κανέναν ιδιαίτερα σκληροπηρυνικό. Δε μας έδωσαν εμένα και τον αδερφό μου ποτέ κατευθυνση κ γενικότερα είναι μετριοπαθείς. Εννοείται ότι είναι πολύ καλά μαζί. Όμως: παντρεύτηκαν και έζησαν και εποχές καλές, που ο κόσμος δεν πεινούσε. Οι πολιτικές διαφωνίες ήταν χαριτωμένες στα πλαισια φιλικών γευμάτων, όχι καυγάδες και διχασμός υπέρ του ναι ή του όχι στο δημοψήφισμα. Προσωπικά, προσδιοριζόμενη ως φιλελέυθερη - κεντρώα νομίζω δε θα μπορούσα να κάνω χωριό με άτομο αυτοπροσδιοριζόμενο αριστερό και δη στρατευμένο. Στην χειρότερη τους θεωρώ υποκριτές, στην καλύτερη αφελείς και ανώριμους. Οι δε μνήμες από τον εμφύλιο δεν είναι και πολύ νωπές, αλλά είναι κλασικό παράδειγμα καπήλευσης της ιστορίας και δημιουργίας ηθικού πλεονεκτήματος για κάποιους. Δεν είναι τυχαίο που το αναφέρεις. Πρόσεχε, γιατί θα φας πολλή κατήχηση από το σύντροφο....