1. H πορεία σκέψης εδώ μοιάζει με ατόμου που προσπαθεί να υιοθετήσει το φεμινισμό χωρίς να έχει αποτάξει από μέσα του το μισογυνισμό με τον οποίο μεγάλωσε κι έτσι προκύπτει το "να μην χαρακτηρίσω την κυρία" "αδικίθηκε ο συνάδελφος". Δηλαδή καταλαβαίνουμε ότι μια συμπεριφορά είναι λάθος, απλά τυχαίνει να είναι από γυναίκα, άρα για να είμαστε φεμινιστές δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε τη γυναίκα, η οποία για εμάς φταίει αυτή ξεκάθαρα, γιατί ο άλλος, πάλι μέσα στο κεφάλι μας ο οποίος τυχαίνει να είναι άντρας, είναι αρνάκι. Δηλαδή εδώ άμα κατηγορήσουμε άμεσα τη γυναίκα πέφτουμε στη μισογυνίστικη άποψη, αθώοι άντρες γυναίκες μάγισσες, ανήθικες. Κάτι επίσης μου λέει πώς αν το περιστατικό της ιστορίας είχε συμβεί με τα φύλα ανάποδα, ο κύριος θα είχε και χαρακτηρισμό. Όχι σαν την κυρία. Αν, αγαπητή φίλη που στέλνεις την ερώτηση, είχες ξεκαθαρίσει στο κεφάλι σου μερικά πράγματα θα καταλάβαινες ότι η συμπεριφορά αυτή είναι προβληματική όποιος και να την διαπράττει. Και πως το να κουβαλάμε κάποιον μαζί μας ο οποίος μας εκθέτει με κάποιο τρόπο με την συμπεριφορά του είναι και δικιά μας ευθύνη.