Να προσθέσω εξ αφορμής της ωραίας σκέψης σου το εξής: Άλλο πράγμα οι απόψεις ανατροφής που έχει κάποιος κι άλλο εντελώς ποιές από αυτές μπορούν ρεαλιστικά να εφαρμοστούν στην πράξη. Νομίζω ότι αυτό το "θα καταλάβεις όταν κάνεις παιδιά" κυρίως αυτή την διάσταση θεωρίας-πράξης τονίζει. Θεωρητικώς είναι όλα εύκολα και μεθοδευμένα (κι είμαστε ενημερωμένοι και πολύ αποφασισμένοι) αλλά δυστυχώς στην εξίσωση παίζει κι άλλος παράγοντας και μάλιστα παράγοντας Χ (επειδή το παιδί δεν έρχεται με σετ οδηγιών αλλά στην πορεία το μαθαίνεις ως χαρακτήρα κι ως προσωπικότητα κι ανάλογα εφαρμόζεις τις κατάλληλες πρακτικές/μεθόδους.)Πάντοτε με εκπλήσσει που ενώ συχνά αναφερόμαστε για τα θέματα ερωτικών σχέσεων με τo disclaimer ότι "όμως παίζει ρόλο κι η αντίδραση του άλλου ατόμου" για να τονιστεί το αστάθμητο των δικών μας χειρισμών, στο θέμα των παιδιών όμως ακόμη επικρατεί στην στήλη η πεποίθηση "το σκυλί σου και το παιδί σου όπως το μάθεις". Προσωπικά το αποδίδω στο ότι το μικράκι της Λένας είναι ακόμη υπερβολικά μικρό. Μετά το έτος ή τους 18 μήνες αρχίζουν οι "δημιουργικές ασάφειες" γονιών-παιδιών κι όχι πριν. :) ;)Άλλωστε αν όλα εξαρτώνταν από τον χειρισμό του ενός μέλους της εξίσωσης (του γονιού) τότε τα παιδιά στις οικογένειες θα έβγαιναν φασόν από το εργοστάσιο, όλα όμοια. Όμως διαφέρουν πάρα πολύ τα αδέρφια μεταξύ τους. Το βλέπετε και το βλέπουμε κι ίσως το δει κι η Λένα.