Να πω μερικούς λόγους που εγώ προσωπικά το βρίσκω ωραίο; 1.το διηγείται κάποιος μεγάλος που συναντά ενα παιδί (και δη εξωγήινο) αλλά παίρνει το POV του παιδιού σαν να ξαναζεί ο αφηγητής την παιδικότητά του. (εναλλαγές από α' ενικό σε γ' ενικό και τούμπαλιν)2.διαθέτει τον παραλογισμό της πραγματικής ζωής. Οι μεγάλοι βλέπουν πράγματα άσχετα εκεί που οι μικροί βλέπουν λογικότατα (το καπέλο στη ζωγραφιά είναι ένας βόας που έχει φάει έναν ελέφαντα). Μπεκρούλιακες που πίνουν για να ξεχάσουν ότι είναι μπεκρούλιακες. Ο μικρός ξέρει ότι το φίδι έχει δηλητήριο και θα πεθάνει αλλά αφήνει να τον δαγκώσει. 3.Αναλύει με τον καλύτερο τρόπο την έννοια του τελετουργικού ("που έχουμε ανάγκη αλλά έχει στις μέρες μας έχει ξεχαστεί"). Και μόνο γι'αυτό το σημείο αξίζει να το διαβάσουν όλοι. 4.Η "εξημέρωση" είναι μια διαδικασία παράλληλα εντρύφησης στο Εγώ (αφού δίνει τέτοια ένταση συναισθήματος στην αλεπού που της πληροί μια πολύ βαθιά ανάγκη) και ταυτόχρονα καθυπόταξης του Εγώ (αφού δίνει προτεραιότητα στον άλλον κι αυτό δίνει ακόμα μεγαλύτερη πλήρωση της βαθιάς ανάγκης). Ομοίως με το #35.Έχει έναν ιδεαλισμό μέσα του. Μια όχι χαζή αθωότητα.