@ΓράφωνΟ Παλαμάς είναι κάπως δύσκολος… Είναι λίγο ελίτ. Αλλά σημαντικότατος και βασικός πυλώνας του Ανατολικού Χριστιανισμού. Χάρη σε αυτόν, ο ησυχασμός σώθηκε τον 14ο αι. όταν αμφισβητήθηκε εντόνως η όλη αξία του από την νοησιαρχική δύση με τον «λατινόφρονα» Βαρλαάμ και την περίφημη «ησυχαστική έριδα». Ουσιαστικά ήταν σύγκρουση δύο κόσμων τότε. Δεν πρέπει να ξεχνούμε πως οι (δύο) Θεολογίες, ουσιαστικά διαμόρφωναν τρόπους σκέψεις και ολόκληρες κουλτούρες. Μπορείς να καταλάβεις πάρα πολλά για την πορεία και την διαμόρφωση του δυτικού κόσμου, αν καταλάβεις σε τι Θεολογία και σε τι αντίληψη για τον άνθρωπο «πάτησαν» οι μεν και οι δε. Δεν είναι τυχαία όλα αυτά… Το σχίσμα δεν ήταν απλή διαφωνία στα επιμέρους. Ασχολείται πολύ με όλα αυτά σήμερα ο π. Νικόλαος Λουδοβίκος (κάπως δύσκολος και αυτός…). Με τον Παλαμά, ασχολήθηκε πρόσφατα-σχετικά (1960 και έπειτα- ο Θεολογικό-φιλοσοφικός χώρος (βλ. Φλωρόφσκυ, ρώσοι της διασποράς, Γιανναράς, Θεολογία του 60 κλπ).Ιδού μία ενδιαφέρουσα συνέντευξη περί όλων τούτων (βυζαντίου, Αλβερέρ, Παλαμά, εθνικών ταυτοτήτων, νέο έλληνα) του π. Νικολάου Λουδοβίκου:http://www.oodegr.com/oode/koinwnia/ethnika/e8nikh_kata8lipsh_1.htm