Συννεφιά μπράβο κι από μένα, για αυτό: Γιατί θέλω η ζωή μου να είναι όπως τη θέλω εγώ και αναγκάζομαι να στριμωχνω τον χρόνο μου και φυσικά να θυσιάζω το αραλίκι. Πηγή: www.lifo.grΜου ακούγεται όμως σαν να μαλώνεις την κοπέλα που της φαίνεται δύσκολη η νέα της πραγματικότητα. Το "εμείς πώς τα καταφέρνουμε δηλαδή", ποτέ δεν έφερε επιθυμητά αποτελέσματα. Η κοπέλα δε ζητάει χειροκρότημα, πραγματικά νιώθει ότι τρέχει αλλά δε φτάνει και θέλει να φτάσει πολύ συγκεκριμένο στόχο, να συντονίσει τα οικιακά με τα πτυχιακά. Όταν σε κάποιον πελαγωμένο λέμε σιγά πώς κάνεις έτσι, τον κάνουμε να νιώθει ακόμα πιο ανίκανος. Όταν του απαριθμούμε δε, τα δικά μας κατορθώματα, τον αποθαρρύνουμε από το να ξαναμοιραστεί μαζί μας τις δυσκολίες του.Και συγχωρέστε μου το άσχετο, όμως γονείς που έχουν αυτή τη στάση, μεγαλώνουν παιδιά που είτε τρέχουν μια ζωή και δε φτάνουν, χωρίς να ξέρουν τι προσπαθούν να φτάσουν, είτε παραιτούνται φοβούμενα ότι δε θα φτάσουν ποτέ όσα έφτασαν οι γονείς τους. Ποτέ δεν ενθαρρύνει.
