Μην μπερδεύεσαι Ανία μου. Δεν κάνω κανέναν έμφυλο διαχωρισμό. Γυναίκα έστειλε την ερώτηση και γι'αυτό και μόνο απευθύνομαι σε κείνη. Όλοι διδασκόμαστε την μονογαμία παιδιόθεν σαν τον μοναδικό ενδεδειγμένο δρόμο "επειδή έτσι". Απλώς τους άντρες τους "παίρνει" να πηδάνε από δω κι από κει, λόγω πατριαρχικών στεροτύπων που το θεωρούν "φυσικό". (Και γι'αυτό σπανίως θα δεις γυναίκες να παραδέχονται ότι κερατώνουν. Η κατακραυγή είναι πολύ μεγάλη για να την αντέξουν. Αυτό πρέπει να αλλάξει και το εννοώ στην ουσία του κι όχι σε "παρτακίστικες" μικροπολιτικές)Το μήνυμά μου δεν είναι λοιπόν να δείξουν οι γυναίκες κατανόηση στους σαβουρογαμίκουλες συντρόφους τους. Αντίθετα είναι ενδυναμωτικό γι'αυτές: Γυναίκες, δεν εξαρτάται η αξία σας από το αν σας απατάει ή δεν σας απατάει ο σύντροφος! Αν είναι στη φύση του να απατάει θα απατήσει δοθείσης ευκαιρίας γιατί έτσι. Δεν έχει περαιτέρω εξήγηση. Δεν υπάρχει γιατί. Έτσι κάνει επειδή έτσι του βγαίνει και "τον παίρνει". Ακριβώς γι'αυτό το λόγο δεν χωρίζει την επίσημη για να είναι με την παράνομη (θέλει και τις δύο), και γι'αυτό μπορεί όντως να αγαπάει την κερατωμένη. (Τέλος πάντων, μην αναλύσουμε την έννοια της αγάπης, θα γράψουμε διατριβή.) Το κατανοώ ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο να το αποδεχτεί κάποιος αυτό, αλλά το σημαντικό είναι ο ΛΟΓΟΣ που δεν μπορεί να το αποδεχτεί: δεν είναι επειδή επενδύει πάρα πολύ στον άλλο συναισθηματικώς. Είναι επειδή η κατάσταση είναι εκτός του ελέγχου του ατόμου! Kι όλα στην ζωή είναι θέμα ελέγχου: ποιός τον δίνει, ποιός τον παίρνει, ποιός τον επιβάλλει, αν υπάρχει τυχαίο ή κυριαρχεί το θέλω (αν ισχύει δηλαδή το "δεν υπάρχει δεν μπορώ αλλά δεν θέλω" ή αν "το σύμπαν συνομωτεί" και "όλα έχουν λόγο που γίνονται" ή οποιαδήποτε άλλη κλισοπαπαριδική μπούρδα πιστεύει κανείς για να απαλύνει την υπαρξιακή του αγωνία.)Οτιδήποτε κι αν κάνεις ΔΕΝ μπορείς να διασφαλίσεις ότι θα αποφύγεις το κεράτωμα, είτε είσαι άντρας, είτε είσαι γυναίκα. Γι'αυτό είπα μέσες άκρες "βρες έναν φύσει μονογαμικό αν τόσο πολύ σε απασχολεί, κι αν βέβαια και τα δικά σου τα cojones αντέχουν την συνειδητή μονογαμία. Κι ευχήσου να έχεις πέσει μέσα στην μαντεψιά σου". Γιατί ξέρεις κάτι; Η μονογαμία δεν είναι κάτι το "συμφωνηθέν". Είναι κάτι το ΔΟΚΙΜΑΣΘΕΝ. Άνθρωπος που δεν έχει δώσει τις εξετάσεις του ανά τα έτη έχοντας πολλές ευκαιρίες και με πολλές δυνατότητες ατιμωρησίας παράλληλα (πρόσεξέ το αυτό, πρέπει να συντρέχουν και οι δύο συνθήκες για να ισχύει το θεώρημα) και να τις έχει περάσει επιτυχώς, λέει απλώς παρόλες. Λόγια φούμαρα μπλα μπλα μπλα. "Θα έκανα τα πάντα για σένα" κλπ κλπ κλπ και όταν έρθει το αυγό στον κώλο...κωλώνουμε. Ξέρεις πότε ήξερα πραγματικά ότι έχω μονογαμική σχέση; Όχι στα 25 που δεν θα διανοούμουν να κοιτάξω άλλον ή να κοιτάξει εκείνος άλλη, που είχαμε το μυαλό στα σύννεφα. Τότε αυτά ήταν λογάκια και σαχλαμαρίτσες ερωτευμένων πιτσουνακίων. ΤΩΡΑ το ξέρω, που περάσαμε 2 δεκαετίες μαζί χωρίς τσαλιμάκια κέρατα και με μπόλικο ποιοτικό σεξ. Τώρα καθόμαστε και συζητάμε "άμα αγάπη μου θες να κάνεις κάτι με κάποιον άλλο, δεν θα σε εμπόδιζα, αν σε έκανε ευτυχισμένη, δεν θα διαμαρτυρόμουν" αλλά το θέμα είναι...δεν θέλω. Ούτε εκείνος θέλει, παρ'όλες τις ευκαιρίες που παρουσιάζονται και την αντίστοιχη δική μου στάση. Επομένως η μονογαμικότητα αυτή είναι *συνειδητή* κι όχι μαθημένο αντανακλαστικό. Το άλλο μέλος δίνει carte blanche, αλλά εντούτοις δεν κάνουμε τίποτα. Ε αυτό κάτι δείχνει! Τώρα, θα μου πεις, δεν είναι η πράξη καθεαυτή αλλά το δούλεμα που πληγώνει στην πραγματικότητα. Ισχύει και θα συμφωνήσω μαζί σου. Η εξαπάτηση δεν είναι OK. Είναι άτιμη.Λοιπόν θα σου πω κάτι ακόμα μη δημοφιλές. Ρωτάς αν είναι ηλιθιότητα ή έτσι διδάχτηκαν. Λοιπόν νομίζω ότι αρκετές γυναίκες είναι τελικά ηλίθιες. Βέβαια νομίζω ότι κι αρκετοί άντρες είναι ηλίθιοι! Είμαι δίκαιη. Δεν κάνω έμφυλο διαχωρισμό! Η ηλιθιότητα δεν κάνει διαχωρισμό φύλου. Όπως άλλωστε ούτε η πολυγαμικότητα :)Eπειδή έχω περάσει δια πυρός και σιδήρου (έχω κοντέψει να πεθάνω 3 φορές και το εννοώ κυριολεκτικότατα) έχω πάρα πολύ μικρή υπομονή πλέον με την ανθρώπινη ηλιθιότητα. Ακούγεται αλαζονικό αλλά to my big sloppy balls στην τελική. Περιτριγυριζόμαστε από ανουσιότητες και βλακώδεις αμφιβολίες και όσο κάνουμε εκλογίκευση απομυθοποιούμε πράγματα.Από την άλλη, μέσα στην τόση εκλογίκευση έχω αρχίσει να αναπτύσω κάποιον μισανθρωπισμό να το πω, μπάφιασμα να το πω, πνευματική κόπωση να το πω...που τελικώς δεν ξέρω αν με ωφελεί ψυχολογικά. Ο άνθρωπος το χρειάζεται το παραμύθι του. Τελικά ίσως η ηλίθια να είμαι ΕΓΩ! :DΥΓ. Το παράδειγμα του ζαχαροπλαστείου ήταν υπεραπλουστευτικό για λόγους εύπεπτου υλικού σε μια ανάλαφρη (αλλά καθόλου κουφιοκέφαλη) στήλη με ευρεία συμμετοχή. Εξυπακούεται ότι υπάρχουν όλες οι κλίμακες αποχρώσεων στην σταθερότητα του χαρακτήρα κάποιου και πολλαπλά επίπεδα ανάγνωσης οποιασδήποτε προτίμησης. Δεν αναιρεί την γενικόλογη ισχύ της παρατήρησης.
