Η σειρά είναι larger than life γι'αυτόν ακριβώς το λόγο, γιατί έχει ό,τι μπορείς να φανταστείς και κάτι ακόμα. Ίντριγκες και μηχανορραφίες, χαρακτήρες καλογραμμένους με τα κίνητρα τους φόβους και τις εκκεντρικότητές τους, μίση πάθοι, παγωμένους απέθαντους, δράκους, μαγεία, αναστημένους μεσσίες.Νομίζω πάντως, πως στην τελευταία σεζόν έχει αρχίσει να φαίνεται η αδυνμία των δημιουργών της σειράς να σταθούν στο ύψος του συγγραφέα. Διάλογοι που επαναλαμβάνονται, εξόφθαλμα forshadowings, που τις προηγούμενες σεζόν ήταν αριστοτεχνικά πλεγμένα στους σχεδόν αυτούσιους από τα βιβλία διαλόγους του Μάρτιν, χαρακτήρες που συμπεριφέρονται εκτός εαυτού για εξυπηρέτηση των φαν.
