Είναι εξίσου ενοχλητική η άρνηση κάποιων να αποδεχτούν τα ειδεχθή εγκλήματα στο όνομα του κομμουνισμού, με την άρνηση των φιλοναζί, οι οποίοι δεν αποδέχονται π.χ. το Ολοκάυτωμα. Θα ήταν αστείο, αν δεν ήταν τόσο σοβαρό, ειδικά στις μέρες μας. Η "ονειρεμένη" ΕΣΣΔ ήταν μούρλια για όσους έσκυβαν το κεφάλι και δε μίλαγαν, αλλά το ίδιο συνέβαινε και στη ναζιστική Γερμανία. Κανείς δε λέει τι πέρασαν και τι απέγιναν όσοι ήταν αντίθετοι με το καθεστώς ή αν έστω έτσι πίστευαν οι αρμόδιες αρχές. Η διαφορά ήταν ότι στη μεγάλη ΕΣΣΔ, όλα γίνονταν διακριτικά και καλύπτονταν πίσω από το σιδηρούν παραπέτασμα, ενώ η Γερμανία εξωτερικεύτηκε, αποθρασύνθηκε και δημιούργησε άμεσα εχθρούς. Κανείς δε θα ασχολιόταν με το Χίτλερ για πολύ καιρό, αν δεν είχε επεκτατικές βλέψεις.Σύμφωνα με τον κο. Κοντονή δηλαδή, ότι δεν είναι τόσο κακό όσο ο ναζισμός, είναι καλό? Μη χείρον βέλτιστον? Σ'αυτά τα θέματα και αυτή την εποχή, όχι.