Ο σεβασμος είναι μια περίεργη εννοια, η ενσταση μου δεν είναι στο τι σεβεσαι εσυ αλλα ότι εισαγεις έναν κανονα που λεει τι κριτιρια θα πρεπει να πληρη μια γυναίκα (αλλα και ο καθε ανθρωπος) όχι για να τον/την σεβεσαι εσυ αλλα για να σεβεται τον ίδιο τον/την εαυτο του. Μπορεί να μην το καταλαβες αλλα εισήγαγες εναν ηθικο κανονα που οι άλλοι θα πρεπει να αυτοαξιολογουνται, που είναι το πρόβλημα θα μου πεις...κανενας και καμία δεν πληρη τον κανόνα σου πραγματικα...και τσουπ να σου το ενοχικο λογο αποτυχίας, όλοι οι ηθικοι κανονες που καταλήγουν σε ενοχικα είναι δομημενοι ακριβως όπως δομησες τον δικό σου κανονα ο "ταδε" που θελει το "δεινα" θα πρεπει να "εκεινο", καμια γκριζαδα, καμια λασκα.Ο κοσμος των ιδεων λειτουργει ως πυξίδα όχι ως τελικος προορισμος, η ανθρωπότητα που έζησε, ζει και θα ζήσει είναι καταδικασμένη στο να ζει συμβιβασμενες ζωες για αναρίθμιτους λογους, δεν είναι λίγες οι γυναίκες και αντρες που για να ξεφύγουν απο καταπιεστικα περιβάλλοντα επιλεγουν ρεαλιστικα λιγοτερο καταπιεστικα, αυτοι οι άνθρωποι όχι μονο δεν βρίσκω λογο να μην σεβονται τους εαυτους τους αλλα έχουν περισσότερους λογους να σεβονται ακομη περισσότερο.Γενικα διαφωνω με όλο αυτο το απολυτα ουτοπικο και ρεαλιστικα ψευδες οραμα του νεου Ανθρωπου vs παλιου Ανθρωπου (και της νεας Γυναίκας vs παλαιας Γυναίκας) που ακομα και η Lifo υπηρετει αναφορικα με την ανθρώπινη ζωή, όλα ή θα είναι τελειως "ουάου" ιδανικα σε επιπεδο αξιων/επιλογων/συμπεριφορων κτλ ή "ωιμε" τι κακουργα η κοινωνία και ντροπή σου αν συνθηκολόγησες(πληθώρα οι επιθετικοι προσδιορισμοι), μηδεν εξυμνηση της ατελης, συνθηκολογιμενης καθημερινης ζωής. Δημιουργει ανεφικτες προσδοκιες που καταλήγουν σε ψυχολογικη απογοητευση και αυτομαστιγώμα "τι είδους ανθρωπος είμαι και δεν πληρω/καταφερνω τα νεα προτυπα ενω οι άλλοι (φαινεται) ότι τα καταφερνουν...".Και βαζω και την Lifo μεσα διότι έχει κυρήξει "πολεμο" με τα όντως προυπάρχοντα δυναστευτικα και απραγματοποιησιμα προτυπα και απλα τα έχει αντικαταστήσει με εξισου απραγματοποιήσιμα και δυναστευτικα προτυπα, τα προοδευτικα, που είναι η εξυμνηση της προβληματικης μικροαστικης ζωης; χωρις τα ουάου ή τα ωιμε; χωρίς την υποχρεωση της τελειοτητας; πουθενα, όλοι την δικη τους μορφη του Ιδανικου Ανθρωπου προβάλουνε και με κριτήριο αυτη τη μορφη κρινουν τον Πραγματικο Ανθρωπο, που πρεπει να επιλεγει αναμεσα σε δυσαρεστα διληματα. Ολοι όμως ξεχνανε ότι αντρες/γυναίκες με την γνώση που έχουν, τις δυναμεις που έχουν, και τα περιβάλλοντα που κατοικουν καλουνται με αυτοσχεδιασμους (αυτο κι αν είναι οι ρεαλιστικες και ανθρώπινες παραβιάσεις των αυστηρων ιδεατων κανόνων) να τα βγάλουν περα, και μαντεξε; τους λεμε να έχουν επι της ουσίας απανθρωπες (με την εννοια της σκληρης απολυτοτητας όχι της κακιας) αξιώσεις απο τους εαυτους τους, 24/24 οι ανθρωποι δεν μπορουν να είναι μονίμως δικαιοι,ηθικοι και ιδανικοι.Ισως χρειάζεται περισσότερη ενσυναισθηση και λιγότερη κανονολογία όταν μιλάμε για ανθρώπους και όχι για τον κοσμο των Ιδεων. Οταν λεω ενσυναίσθηση δεν την περιορίζω στον "αδικηθηκες απο τριτο, να σε βοηθήσω" αλλα και στο "δεν καταφερες να γίνεις καλυτερος/η απο ότι είσαι, δεν σε κατακρίνω για αυτο" (αυτος είναι και ο λογος που τσιναω πολλες φορες και με την ευκολη χρήση επιθετικων προσδιορισμων)Εν κατακλειδι: οι "γυναίκες" μπορουν και έχουν λογους να σεβονται τους εαυτους τους ακομα και αν παντρευόταν αυτόν που θεωρεί ότι έχει απαράδεκτες απόψεις, γιατί είναι άνθρωποι που ζουν ανθρώπινες ζωές σε ανθρώπινες κοινωνίες με πολυ περισσότερη πολυπλοκότητα ηθικης/κανονολογικης/αξιακης φυσεως. Το 100% της Ανθρωποτητας ζει στο μεταίχμιο των Ιδεων και της Πραγματικότητας, στη θερμη του κοινωνικου "πολεμου" πολλες φορες το ξεχνάμε αυτο και δεν εξαιρώ κανεναν απο τον αναγνώστη διχως λογαριασμο μεχρι και τον πιο σπουδαίο στοχαστη. Οι αναξιοι/ες σεβασμου είναι πολυ λιγοι στην πραγματηκότητα.Υ.Γ. Και όχι δεν σου χρεώνω τα δεινα όλου του κοσμου, απλα λειτουργήσες ως εναυσμα ;)
