Σίγουρα υπάρχουν οι ηλίθιοι γονείς που βλέπουν το παιδί τους σαν προέκταση του εαυτού τους και το πιέζουν να αριστεύσει για τους λάθος λόγους. Όμως η σημαία λειτουργεί εδώ σαν ηθική επιβράβευση,που ειναι πολύ σημαντική σε μια εποχή που οι υλικές επιβραβευσεις ειναι άφθονες. Και θα έχει πολύ μεγάλη σημασία για κάποιο παιδί που όντως μόχθησε με κίνητρο απλώς το να γίνει καλύτερο.Αν το σχολείο μας προετοιμάζει για τη ζωή, το να κερδίζεις τη σημαία μετά απο αγώνα,δεν ειναι σωστό; Τα πάντα στη ζωή μετά από αγώνα δεν τα παίρνουμε; Τις δουλειές δεν μας τις προσφερουν με κληρωση.Και επίσης το να μην καταφέρεις να κρατήσεις τη σημαία,δεν πρέπει να εκλαμβάνεται ως ήττα. Αλλά ως κίνητρο να προσπαθήσεις περισσοτερο. Γιατί γινόμαστε τόσο μυγιαγγιχτοι;