Μου θύμισε τα δικά μου! Το πρώτο παιδί μου το ονόμασα όπως τον πατέρα μου, που έχει υπέροχο όνομα και έκανα και την καλή κόρη στο σόι (ο δε άντρας μου, άγγελος βγήκε που δέχτηκε ο πρώτος του γιος να πάρει το όνομα του πεθερου, στο βρακι μου τον έβαλα λέμε). Ο δεύτερος γιος γεννήθηκε με σοβαρή ασθένεια και ο άντρας μου βρήκε ευκαιρία, επειδή δεν του άρεσε το όνομα του πατέρα του που όλοι περίμεναν, και είπε ότι το έταξε στον αη τάδε (γελάνε και οι πέτρες). Η πεθερά μου από τότε, για να ξεπλύνει τη ντροπή που έχει βγει ο συμπεθερος αλλά όχι ο άντρας της, διαδίδει ότι εκείνη έταξε το παιδί, στον αγιο που είναι και προστάτης του χωριού της. Για κακή της τύχη, το παιδί δεν γίνεται να θεραπευθεί αλλά το αποδίδει στο γεγονός ότι η νύφη (εγώ) δεν έχει πατήσει σε εκκλησία ποτέ. Πόσο γελάω!!