i-Bosonσωστότατη παρατήρηση δεδομένου ότι η "νοικοκυρά" και "μάνα" είναι ΣΚΛΗΡΟΤΑΤΑ επαγγέλματα και -το εξοργιστικότερο!- δεν αναγνωρίζεται η πραγματική τους συμβολή από κανέναν (Η μάνα είναι σαν την Τουρκοκρατία: δηλαδή φταίει για όλα τα κακά αλλά για τα καλά συγχαίρονται όλoι μαζί). Επειδή (αυτοβούλως) διέκοψα για 2-3 χρόνια για τα παιδιά μου μπορώ να το πω με θέση κι άποψη. Πιο εύκολη οποιαδήποτε δουλειά εκεί έξω παρά να έχεις την αποκλειστική ευθύνη μικρών παιδιών 24/7 χωρίς εξωτερική βοήθεια. Κόντεψα να τινάξω τα μυαλά μου. Όταν αναγνωριστούν τα "οικιακά" και τυπικώς ως συντάξιμα και ασφαλιζόμενα έτη θα μπορούμε να πιστέψουμε ότι ο σεξισμός δέχθηκε βαρύ πλήγμα. Ως τότε απλώς κοβόμαστε σε 1000 κομμάτια για να ανταποκριθούμε στους 1000 ρόλους. Υποψιάζομαι πάντως ότι η αιτία των σχολίων είναι η -μερική- εγκολπομάτωση του αντρικού (καλύτερα να το πω σωβινιστικού γιατί δεν σκέφτονται έτσι όλοι οι άντρες) αντεπιχειρήματος περί ισότητας. "Αφού θες ισότητα μαρή γιατί δεν βγαίνεις να δουλέψεις έξω και περιμένεις τον κουβαλητή;" "Ε και τι κάνεις όλη μέρα μες το σπίτι; Ξύυυυυνεσαι." "Δεν κερνάω στο πρώτο ραντεβού για να δω αν η άλλη είναι εκμεταλλεύτρια χρησοθήρας" κλπ κλπ. κλπ.Μύλος. Πάντως είναι απολύτως βέβαιον ότι μια γυναίκα πρέπει να έχει ανεξάρτητη πηγή εισοδήματος (ας είναι και εισοδηματίας δεν έχει σημασία) και να μπορεί ανά πάσα στιγμή να εργαστεί (κι αυτό προυποθέτει και τυπικά προσόντα ή/και τσαγανό). Είναι αλλιώς να ξέρει ο άλλος ότι κάθεσαι στο γάμο επειδή θέλεις κι αλλιώς επειδή δεν μπορείς να κάνεις κι αλλιώς...