Το αν είναι ταξικό το δυστύχημα η όχι το αφήνω, είναι πολύ απλοϊκό και "καγουστο" το σκεπτικό για να ασχοληθεί κανεις.Επειδή πολλά γράφτηκαν σχετικά με το πως είναι οι έλληνες οι ευρωπαίοι και τα λοιπά...Ζω στην b. ιταλία και λόγω δουλειάς ταξιδεύω πολύ τακτικά και σε ιταλικούς και ευρωπαϊκούς αυτοκινητοδρομους. Σας διαβεβαιώνω πως τα 200 χιλιόμετρα την ώρα δεν τόσο σπάνιο φαινόμενο. Δεν είναι μονο θέμα καταστολής και τιμωρίας …… για την φύση του ανθρώπου πολλά έχουν γραφει, είμαι πολύ μικρός για να προσθέσω κάτι, όσο αφορά την νεότητα, αυτή από ανέκαθεν αψηφεί, προκαλεί και “αντροκαλεί” το θάνατο, έτσι χωρίς λογική και συνείδηση.Δυστυχώς όμως, όπως όλοι ξέρουμε, η στάμνα πάει πολλές φόρες στην βρύση μα μια μονο σπάει. Σε αυτή την τραγική ιστορία αυτό που με έκανε να σκεφτώ πολύ ήταν οι αντιδράσεις του επιζήσαντα οδηγού « .... Έφταιγε - δεν έφταιγε, η ψυχούλα του το ξέρει», και η δήλωση της οικογενειας Βακάκη "... να διαχειριστούμε το αδιανόητο και να ζήσουμε με το αφόρητο". Τεράστιο ψυχικό σθένος και κουλτούρα, που κάνουν τους "ταξηκομανείς" να φαίνονται μίζερα ανθρωπάκια.
