#1.Αν σε χαλάνε οι εφήμερες σχέσεις,οι περιστασιακές καταστάσεις,μπορείς απλά να μην μπαίνεις σ'αυτή τη διαδικασία.Δεν ταιριάζει σε όλους τους ανθρώπους ένα σεξάκι για ξεκαύλωμα.Είναι κάποιοι που αισθάνονται θλίψη μετά,γιατί καλό το σεξ,αλλά τους λείπει η συντροφικότητα.Και μια επαφή χωρίς συναίσθημα,χωρίς ίσως μέλλον τους υπενθυμίζει πόσο μόνοι είναι.Ξέρουν ότι η αγκαλιά,που χαίρονται,είναι προσωρινή,ενώ θα ήθελαν κάτι άλλο πιο βαθύ.Το νιώθουν κάπως σαν ξόδεμα.Ζωή που δε μοιράζεται,είναι ζωή χαμένη,που λέει και το τραγούδι.Αυτό το καταλαβαίνω.Κάποιες στιγμές το έχω αισθανθεί κι εγώ έτσι.Μετά από μακροχρόνια σχέση,που ακόμα δεν το είχα ξεπεράσει και μου έλειπε η φάση να κάνω σεξ με κάποιον,με τον οποίο είμαι ερωτευμένη,που αγαπιόμαστε.Ενοχές όμως γιατί;Για τον αριθμό των ερωτικών συντρόφων;Πόσο είναι το επιτρεπόμενο όριο και ποιος το θέτει,για να του δώσουμε λογαριασμό;Επίσης,σχέση δεν έχουμε πάντα.Η ανάγκη όμως για σεξ δε "συμμορφώνεται" σ'αυτή τη σύμβαση.Μας χτυπάει την πόρτα έτσι κι αλλιώς.Και δεν υπάρχει πρόβλημα να την ικανοποιήσουμε ακόμα κι αν δεν έχουμε να την ντύσουμε με το ρομαντικό περιτύλιγμα μιας σχέσης.
