@5Φαντάσου τον εαυτό σου σαν ένα αυτοκίνητο. Με πάρα πολλά χιλιόμετρα, λίγα κυβικά σε απαιτητικές διαδρομές, τρίθυρο, να κουβαλάει 5 άτομα αντί για 2+αποσκευές στα πίσω καθίσματα. Κάνεις πάντα τα τυπικά σέρβις, λάδια, μπαταρία κ.λπ. και παράλληλα συνεχίζεις τα δρομολόγια, ανεβοκατεβαίνουν τα άτομα, κάποτε είναι ευθεία η διαδρομή.Ξαφνικά σβήνει μηχανή. Καλείς την οδική βοήθεια και σε καμιά ώρα ξαναπαίρνει και συνεχίζεις. Πας πιο σιγά. Και τώρα είσαι νομίζω σ'ένα σημείο που λες,μια χαρά πάει τώρα, γιατί να μην το σανιδώσω να φτάσω επιτέλους;Η μηχανή θέλει ξεκούραση. Αυτό που σκέφτεσαι είναι σαν να σταματάς για πάρεις κάποιον που κάνει ωτοστοπ, να τον φορτώνεις στο αμάξι και να σου λέει γεμάτος ενθουσιασμό, πάμε, πάτα, μη φοβάσαι, οι δρόμοι είναι δικοί σου! Άσε τους άλλους τώρα, κοίτα μπροστά, οι δρόμοι είναι δικοί σου! Δικό σου είναι το αυτοκίνητο, εσύ οδηγείς, οι δρόμοι είναι δικοί σου!But wait. Η οδική βοήθεια δεν είχε κανένα συμφέρον όταν σε συμβούλεψε να πηγαίνεις αργά. Κατεβάσε τους επιβάτες, και βάλε συνοδηγό τη σχέση σου και να πάτε ένα ταξίδι σε εύκολους δρόμους. Ας μην έχει καταπληκτική θέα, ας μην είναι μέσα στα δάση τα υπέροχα, αρκεί να τσουλάει το αμάξι χωρίς να σε αγχώνει τι έρχεται από τη στροφή. Οι μεγάλες διαδρομές στην Ελλάδα γίνονται ή από τον παλιό δρόμο, που είναι πιο λίγα χιλιόμετρα, περισσότερη ώρα, περισσότερες εικόνες ή από τον καινούργιο, που είναι συνήθως μια βαρετή ευθεία, με περισσότερα χλμ αλλά και περισσότερη ασφάλεια και σταθερή ταχύτητα στο κοντέρ. Πάρε τον καινούργιο δρόμο.Ίσως σήμερα να μην κάνεις τις ίδιες σκέψεις με την ημέρα που έστειλες την ερώτηση. Συμβαίνει να αδημονούμε για τη ζωή όταν αναλογιζόμαστε πόση από αυτή σπαταλήσαμε στους άλλους. Είναι δουλειά του ψυχοθεραπευτή να μας βοηθάει, όπως ο δάσκαλος της οδήγησης. Σου στέλνω την αγάπη μου, σου λέω "ξέρω γιατί πράγμα μιλάς" και σου εύχομαι να πάνε όλα καλά στο εξής.
