Η Ιστορία μου είναι παρόμοια είχα κι εγώ ενα σκυλάκι ενα Γιορκσάιρ Τερριέ το όποιο μέχρι τα 15 σχεδόν δεν είχε σοβαρα προβληματα Υγείας, αργότερα άρχιζε να παρουσιάζει άνοια, όπως μας είπε ο Κτηνίατρος και τους τελευταίους μήνες είχε πάθει κάποια εγκεφαλικά. Είχε μείνει σχεδόν φυτό,ήταν παρα πολύ αδύνατο , και το μόνο που εκανε είναι να στριφογυρίζει γύρω απο τον εαυττο του, οι γονείς μου απέφευγαν την ευθανασία πιστεύοντας οτι συντομα θα ψοφαγε, ωστοσο βλέποντας τον να ταλαιμωρείται καταλαβαν οτι δεν υπήρχε άλλη λύση. Εχουν περάσει σχεδόν 3 χρόνια και δεν έχω σταματησει να το σκέφτομαι, μαλιστα τον τελευταιο χρόνο το νοσταλγω περισσότερο απο τους πρωτους μήνες που εφυγε. Εγω το κράταγα τη στιγμή που ο κτηνιατρος του εκανε ευθανασία, είναι απο τις στιγμές που ποτε δε θα ξεχασω. Μεγαλώσαμε μαζί, όσο υπερβολικο κι αν ακούγεται το αισθανομαι σαν αδερφο μου.Οπως ειπωθηκε πριν τα σκυλια μόνο χαρες δίνουν και σου δίνουν ολη τους την αγαπη, χωρις να απαιτουν τίποτα απο εσενα μόνο συντροφια και φροντιδα, σε αντιθεση με τους ανθρώπους