Η αλήθεια είναι ότι αυτές οι παρελάσεις, στην αρχή τους, ήταν κάτι το διαφορετικό, μία γιορτή για να τιμηθούν οι φρέσκες μνήμες της αθλιότητας του πολέμου και της θυσίας των προσώπων που πρωταγωνίστησαν. Σήμερα είναι κάτι διαφορετικό και εξυπηρετεί σκοπούς άσχετους με το θέμα τους - όπως συμβαίνει με πολλές παραδόσεις και θεσμούς. Κάποιοι ιεροποιούν τις παραδόσεις και κάποιοι άλλοι τις εχθρεύονται που σημαίνει ότι κανένας δεν σέβεται κανέναν. Αυτό είναι το μείζον πρόβλημα εδώ. Ή θα λατρεύεις ένα έθιμο ή θα το μάχεσαι. Και τα δυο είναι αντιδράσεις κι όχι δράσεις. Και τα δυο δείχνουν λανθάνουσα υποδούλωση. Ε, και εδώ που τα λέμε δεν είναι πια της μόδας η αμφισβήτηση για την αμφισβήτηση και μόνο. Οι όροι "παπαδαριό" και "μπάτσοι" δείχνουν επίσης συγκεκριμένη κατεύθυνση και άρα προκατάληψη. Και είναι αστείο να σχολιάζει έτσι μία δημοσιογράφος (επάγγελμα περισσότερο μισητό από τα παραπάνω) που ασχολείται με το real estate...
Σχολιάζει ο/η