Περσι τον Ιούλιο βρεθηκα στο gay pride της Μαδριτης, το μεγαλυτερο της Ευρωπης. Μεσα στα πολλα διαφορετικα αρματα, περασε ενα χρωματιστο τρενακι, πανω στο οποιο βρισκονταν ομογονεϊκες οικογενειες με τα χαμογελαστα και χαρουμενα παιδακια τους. Το σκηνικο συμπληρωνε παιδικη μουσικη που ακουγοταν απ το τρενακι.Ομολογω οτι ηταν πολυ συγκινητικο βλεποντας αυτες τις περηφανες και ευτυχισμενες ισπανικες οικογενειες και την αγαπη που ξεχειλιζε απο παντου...Νομιζω οτι ισχυροτερο επιχειρημα απ του μικρου του αρθρου (ημουν κακος και δε με θελανε?), δεν υπαρχει...Επισης ποσο ηλιθιος πρεπει να ειναι κανείς ωστε να πιστευει οτι ειναι προτιμοτερο να μεγαλωσει καποιο παιδι σε ενα ιδρυμα, παρα με μια οικογενεια που θα το λατρευει, οποια και οπως κι αν ειναι αυτη?
Σχολιάζει ο/η