Σόρυ για το σπάσιμο, αλλά τη μουσική της Δ.Σαμίου δεν θα την έλεγα και την πιο γλεντζέδικη και καρναβαλική που υπάρχει. Σίγουρα είναι αξιέπαινο το ερευνητικό της έργο, όμως μου φαίνεται ότι προβάλλει μια πουριτανική, σφιγμένη πλευρά της λαϊκής παράδοσης. Είναι αυτό το καθεστωτικό Midas Touch που είχαν και οι Έλληνες σουρεαλιστές, που μίλαγαν για ψωλές και γ@@σια, αφαιρώντας τους όμως κάθε τι πραγματικά ζωτικό και ανατρεπτικό.