#5Είναι το «σ' αγαπώ κι ας μη μ' αγαπάς εσύ/εγώ θα σ' αγαπώ ό,τι και να γίνει!».Προσπερνώ τη χριστιανική αίσθηση περί αγάπης που αναδίνεται από την φράση και αναριωτιέμαι:Ο,τι κι αν γίνει;Ανεξάντλητη η πηγή της αγάπης ο,τι κι αν γίνει;Eσαεί πομπός;Ποτέ δέκτης;Αρκεί να θέλω;Μήπως λανθάνει ιδιοτέλεια στο βάθος;Ναρκισσισμός,ματαιοδοξία,ανελευθερία και όλα όσα προσάπτεις στο κείμενο;Είναι ελεύθερος ο άνθρωπος που δίνει πάντα αγάπη ο,τι κι αν γίνει δεδομένης-και εννοούμενης εννοείται-της ευρυχωρίας του αναφορικού ο,τι;Δεν είναι υπόδουλος μιας υπεράνω αίσθησης των πραγμάτων;Αυτή η εμμονή στο δόσιμο, που δεν επηρεάζεται από οποιεσδήποτε ενέργειες και προθέσεις του άλλου,είναι λυτρωτική κατάλυση του εαυτού όπως λές,η πρόκειται για κατάλυση κάθε έννοιας αμοιβαιότητας και αυτονομίας;Μοιάζει σαν να μη θέλει κανείς να ξεφύγει από τη συναισθηματική του νιρβάνα,γιατί η έξοδος προυποθέτει πνεύμα ώριμο και ελεύθερο. Οσο για την αλήθεια,ενας άλλος θεός(Ελληνας αυτός και όχι από τη γνωστή δωδεκάδα)έλεγε ότι την αλήθεια τη φτιάχνει κανείς όπως και το ψέμα. Δεν μπορώ να δώσω τον ορισμό της αγάπης,με ξεπερνά το θέμα…είναι ερωτήματα-προβληματισμοί που προέκυψαν από το σχολιό σου.Υ.Γ.Συγχαρητήρια για την καλλιέπειά σου.Η απάντηση στο #1 μοναδική,με έκανε να γελάσω(δεν είναι λίγο).
