Αγαπώ και τα δύο. Και ναι, το "Όσα παίρνει ο άνεμος" σε κάποιο επίπεδο πολύ πολύ επιφανειακό επικεντρώνει στον εγωϊσμό της ηρωϊδας, αλλά δεν είναι εγωπάθεια. Προσπαθεί να επιβιώσει μόνη της ουσιαστικά μέσα στον πόλεμο και δεν έχει μάθει πώς είναι να αγαπάς πραγματικά οπότε νομίζει ότι είναι ερωτευμένη με κάποιον αλλά επί της ουσίας δεν είναι, άλλος είναι το αγκαθάκι της και αργεί να το συνειδητοποιήσει. Εν ολίγοις. Σίγουρα δεν είναι ύμνος στην αγάπη πάντως. Ούτε τα "Καλύτερά μας Χρόνια" είναι, αλλά πραγματεύεται κι αυτόν τον έρωτα που δεν οδηγεί στο κλασσικό τρίπτυχο, εκκλησούλα, μωράκια, νέο βιτάμ λόγω ασυμβατότητας χαρακτήρων. Some time love is just not enough ;-)
