#2.Δεν ξέρω,αν σε βοήθησε όντως να ωριμάσεις και ίσως είναι δική μου αδυναμία,που δεν μπορώ να αντιληφθώ ακριβώς τι εννοείς.Αυτό που έγινε σίγουρα,είναι ότι τον ερωτεύτηκες και θέλεις να κάνεις οικογένεια μαζί του.Όχι και κάτι ιδιαίτερα πρωτότυπο για μια γυναίκα στα 30,που έχει βάλει ψηλά-χαμηλά τη ζωή της σε τάξη και είναι δύο χρόνια σε σχέση με κάποιον,που αγαπάει.Απ'την άλλη ο φίλος σου ποτέ δε θέλησε κάτι παραπάνω από ό,τι έχετε.Ή τουλάχιστον δεν το έχει θελήσει τόσο,ώστε να πάρει πρωτοβουλίες προς αυτή την κατεύθυνση.Δεν παραωρίμασες εσύ κι ο άλλος έχει μείνει πίσω.Απλά δε νιώθετε το ίδιο.Δεν είσαστε στην ίδια φάση και δε θέλετε ο ένας απ'τον άλλο τα ίδια πράγματα.Απλά και ξεκάθαρα.Το δίλημμα να τον αφήσεις ή όχι με το επιχείρημα,ότι αισθάνεσαι ευγνώμων για όσα σου έχει προσφέρει,μου φαίνεται πλασματικό.Μάλλον φοβάσαι,ότι δε θα ακολουθήσει τα θέλω σου και καθυστερείς μια κουβέντα,που πρέπει να γίνει.
