Ψύχραιμη αποτίμηση, και αναμφισβήτητα θα πρέπει να δοθεί μεγαλύτερη έμφαση στο θέμα τόσο της αναγνώρισης όσο και των δικαιωμάτων των μειονοτήτων. Ωστόσο, ας μην ξεχνάμε για ποια χώρα μιλάμε, με ποια σύνορα, ποιες γειτνιάσεις και ποιο πρόσφατο παρελθόν όσο και ανησυχητικό παρόν. Αν στους κόλπους μας υπήρχε μια ισχυρή μειονότητα πχ. Σουδανών ή Βιετναμέζων θα ήταν πιο απλό το θέμα της πλήρους αναγνώρισής τους. Και αν αυτή δεν υπήρχε, θα μπορούσαμε όντως να μιλάμε αποκλειστικά για ευθύνες της ελληνικής πολιτείας, για ολιγωρία και ρατσισμό. Εν προκειμένω είναι αδύνατον να θίξουμε το θέμα του δικού μας εθνικισμού χωρίς να λαμβάνουμε υπ’ όψιν τις εθνικιστικές και αλυτρωτικές τάσεις των άλλων πλευρών – και να θέλουμε δεν γίνεται, εκτός αν δεν έχει τύχει να μάθετε νέα από την Τουρκία τις τελευταίες δυο βδομάδες.Τέλος, παρουσιάζεται ως σοβαρό θέμα το ότι οι μουφτήδες τοποθετούνται αντί να εκλέγονται. Σοβαρό μεν, αλλά αφιερώνονται σε αυτό 3 σειρές – και άλλες τόσες στο γεγονός ότι *υπάρχουν* και ότι αποτελούν κράτος εν κράτει (αυτό δηλαδή που προφανώς έθιξε η κ. Σιάνη). Ξέρετε ότι οι περισσότεροι Έλληνες δεν γνωρίζουμε καν πως για ένα σημαντικό μέρος των αποφάσεων της δικαιοσύνης (κυρίως το οικογενειακό δίκαιο) στην εν λόγω μειονότητα ισχύει η Σαρία; Η Σαρία, μέσα στην Ελλάδα, μέσα στην Ε.Ε. Θέμα που φωτίστηκε πρόσφατα με αφορμή την περίπτωση της Σατιτζέχ Μόλα Σάλι – το οποίο εδώ προβλήθηκε σχεδόν αποκλειστικά από δεξιά έως ακροδεξιά μέσα, με δική τους ατζέντα φυσικά (https://www.theguardian.com/law/2015/apr/10/sharia-greece-human-rights-inheritance-law).Για το θέμα της εφαρμογής της Σαρία μας δεσμεύει φυσικά η Συνθήκη της Λωζάνης – μια Συνθήκη στην οποία κάποιοι δείχνουν να μην δίνουν εξίσου σημαντικό βάρος τελευταία… (http://www.kathimerini.gr/884683/article/epikairothta/politikh/erntogan-h-syn8hkh-ths-lwzanhs-einai-syzhthsimh)