@6Το έχω σκεφτεί κι εγώ αυτό που λες, ότι στην προσπάθεια μου να δείξω σε κάποιον που αγαπώ, ότι τον αγαπώ no matter what, ίσως το έκανα τόσο άκυρα που εν τέλει γινόμουν φορτική κι ενοχλητική όπως αν ήμουν ομοφοβική.Προέκυψε όμως έτσι και όταν χάσαμε την δια ζώσης επαφή, είχα την ευκαιρία να του πω, με αφορμή έναν συνηθισμένο διάλογο στο φμπ, ότι εύχομαι να βρει έναν άνθρωπο σαν τον δικό μου, να τον αγαπάει και να τον κάνει να χαμογελάει. Και διαπίστωσα πόσο εύκολο ήταν τελικά, γιατί πραγματικά τον αγαπάω και δεν με ενδιαφέρει τι και ποιος θα τον κάνει ευτυχισμένο, ούτε μ'ενδιαφέρει να το μάθω, μου αρκεί εκείνος να ευτυχήσει.Και είναι τόσο άδικο και απάνθρωπο, που η ομοφοβία όχι μόνο εμποδίζει τους ανθρώπους ν'αναζητήσουν ελεύθεροι την ευτυχία, αλλά δεν τους επιτρέπει, ακόμα περισσότερο, να τη διατυμπανίσουν όταν τη βρουν. Και βγαίνει και ο Τραμπ.