Συμφωνώ απολύτως Καραβάνα! Και να συμπληρώσω –με κίνδυνο να στιγματιστώ από κάποιους ως συντηρητική/δεξιά– ότι η τάση να αποδίδουμε τα πάντα σε εξωτερικούς παράγοντες συνδέεται ίσως με κάποιες –φερόμενες ως προοδευτικές– τάσεις να αφαιρέσουμε το βάρος της ευθύνης από λανθασμένες/παραβατικές συμπεριφορές. «Δεν φταίει ο καημένος, η κακιά μάνα/γειτονιά/κοινωνία τον οδήγησαν εκεί». Έτσι συντηρείται η μόνιμη ελπίδα της αναμόρφωσης και επανένταξης στην κοινωνία ακόμη και του πιο στυγνού εγκληματία που «υπό άλλες συνθήκες θα ήταν αδελφή του ελέους, ε τώρα έτυχε να γίνει σατανιστής δολοφόνος».
