Αναρωτιέμαι για την διαύγεια σκέψης του άρθρου και την αναλυτική δυναμική που αναπόφευκτα προκύπτει από αυτή. Προβληματίζομαι επίσης για συναισθήματα μίσους και φανατισμού που αφενός απορρέουν από συγκεκριμένες ιδεολογίες και ιδεοληψίες και αφετέρου (συνεχίζουν να) ενσταλάζουν τις ψυχές, διαθέσεις και αντιλήψεις των νεοτέρων γενεών αυτών που δεν έζησαν τα γεγονότα και δεν θα μπορέσουν ποτέ να τα αφηγηθούν. Διότι έτσι μπορούν να κατανοηθούν εκφράσεις ανακούφισης και χαράς τύπου "Καιρός ήταν να πεθάνει και ο Στυλιανός Παττακός, ο μισητός δικτάτορας που έζησε μέχρι τα 104 χρόνια του (οι αδικίες της ζωής...). Η χήρα του Ανδρέα Λεντάκη - ο τελευταίος ήταν άγρια βασανισθείς μέχρις και εικονικής εκτέλεσης από την χούντα - υπενθυμίζει τα λόγια του άνδρα της στην βουλή:"η Δημοκρατία δεν κινδυνεύει από μερικούς υπερήλικες - είχαν περάσει τα 85 - ούτε είναι εκδικητική (προτείνοντας την αποφυλάκισή τους). Δεν ξεχνούμε, αλλά συγχωρούμε είναι το μόττο των γνήσια δημοκρατικών ανθρώπων!"Δεν έζησα την Χούντα επομένως δύναμαι να σχηματίσω μια εικόνα και άποψη από τα ιστορικά τεκμήρια που αφήνουν πίσω τα ίδια τα πεπραγμένα. Και η άποψη μου σίγουρα δεν είναι καθόλου θετική. Τα πράγματα όμως στην ζωή δεν έχουν μία μόνο όψη. Τί θα μπορούσαμε να λέγαμε π.χ. για τον Καπετάν Γιώτη, ήτοι Χαρίλαο Φλωράκη όταν ενεργούσε με συγκεκριμένες μεθόδους στα βουνά της Ηπείρου ενάντια στους 'αδερφούς' Έλληνες φαντάρους του ελληνικού - εθνικού στρατού; Για το παιδομάζωμα και εκτοπισμό Ελληνόπουλων στο σοβιετικό εξωτερικό; Και όλα αυτά πριν από την τραγική δικτατορία της περιόδου 67-74. Και όμως όλοι αυτοί από την άλλη μεριά αναγνωρίστηκαν, νομιμοποιήθηκαν και βρήκαν στέγη στο ελληνικό κοινοβούλιο για να εκφράζουν τις απόψεις τους έως σήμερα. Αναμφισβήτητα λοιπόν αποτροπιασμοί και κακομεταχειρίσεις υπήρχαν και από τις δύο πλευρές.Ο "μηχανισμός που "ιδεολογικά" προϋπήρχε της 21 Απριλίου του '67 και που συνέχισε να υπάρχει, ως κράτος εν κράτει, και μετά το '74, μέχρι και σήμερα", του ολόκληρου συστήματος με τους εκατοντάδες ανθρώπους όπως υποστηρίζει ο αρθρογράφος, συμπλέει με τον αντίστοιχο μηχανισμό που περιγράφει από το 2003 ο ειλικρινής, συνεπής, ταλαιπωρημένος και ενωτικός σύντροφος Τάκης Λαζαρίδης για την νίκη και κυριαρχία της αριστερής ιδεολογίας στο πεδίο της προπαγάνδας τις συνέπειες της οποίας - πάντα σύμφωνα με τον ίδιο - βιώνουμε σήμερα με αποκορύφωμα την κυβέρνηση ΣΥ. ΡΙΖ.Α. (παρακάτω οι εκμυστήρευση-κριτική του ίδιου σε πρόσφατη συνέντευξη στον Α 98,9).Είναι ο ίδιος ο μηχανισμός που πολύ εύστοχα περιγράφει και ο Νίκος Συρίγος:"Στην Ελλάδα τα τελευταία 40 χρόνια πούλαγε πολύ η αντίσταση. Και συνεχίζει να πουλάει. Τύποι που πέρασαν απλά μια βόλτα έξω από το Πολυτεχνείο εκείνα τα βράδια του Νοέμβρη… εξαργύρωσαν την «αντίσταση» με υπουργικές θέσεις, μίζες και μάσα. Πολύ μάσα! Και η πλάκα, η μεγάλη πλάκα, είναι ότι παρότι όλοι αυτοί διέλυσαν την Ελλάδα βάζοντας την μέχρι το λαιμό στα σκατά, όχι απλά συνεχίζουν να κυβερνούν αλλά πολύ περισσότερο πρωταγωνιστούν στο ξεπούλημα της χώρας με την ίδια ακριβώς ταμπέλα: Του αντιστασιακού. Κι ας έχουν στηθεί όχι στα τέσσερα αλλά στα 14 στα «κοράκια»."Εν κατακλείδι, στην θολή και μονόπλευρη προσέγγιση "ο Παττακός δεν ήταν «ο τελευταίος χουντικός»" παρατάσσονται οι αντιστασιακοί του ξεπουλήματος της εποχής. Ως εκ τούτου θα ήταν σωτήριο να έχεις στο μυαλό σου την μέση οδό. Το γεγονός πως το νόμισμα έχει δύο πλευρές και οφείλουμε να τις λαμβάνουμε και τις δύο υπόψη ιδιαίτερα όταν επιχειρηματολογούμε δημοσίως και γαλουχούμε συνειδήσεις.https://www.youtube.com/watch?v=R4UjiznVj20http://www.onsports.gr/Opinion/Nikos-Syrigos/item/546911-Pethane-o-Pattakos-kai-hortasame-antistasi