Κι εγώ πιστεύω,ότι συχνά ο πατέρας λείπει από την εικόνα.Η μάνα είναι εκείνη,που παλεύει με όλα.Κι εκεί αρχίζουν τα γλέντια.Άνθρωπος είναι και δεν αντέχει.Πέρα απ'το πρακτικό κομμάτι,την κούραση δηλαδή,επειδή αναλαμβάνει πολλές υποχρεώσεις,η περιορισμένη συμμετοχή του συζύγου,τον αδειάζει στα μάτια της.Είναι εξουθενωμένη,απογοητευμένη και μόνη.Πολλές φορές βρίσκει δεκανίκι στα παιδιά.Εκείνα έρχονται να καλύψουν το κενό του πατέρα και του συζύγου.Αναλαμβάνουν ένα ρόλο,που δεν τους αντιστοιχεί.Κι όμως νιώθουν υποχρεωμένα να τον σηκώσουν,γιατί απλά δε θέλουν να βλέπουν τη μάνα τους δυστυχισμένη.Ανεπιτυχώς βέβαια.Και με τον πατέρα πώς να συγκρουστούν;Η ίδια η μάνα,που υποφέρει από την ανεπάρκεια του και συχνά το εκδηλώνει,παράλληλα και την ανέχεται και κρατάει ψηλά την εικόνα του σαν το λάβαρο της οικογένειας.Φυσικά δε συμβαίνουν αυτά σε κάθε οικογένεια.Όταν όμως συμβαίνουν,τα παιδιά εύκολα συνθλίβονται μέσα σε όλο αυτό.
