#3,4Πραγματικά αυτές οι ερωτήσεις θα έπρεπε να ταρακουνήσουν πολύ κόσμο που τάσσεται υπέρ του άπιστου/ης, ότι έλα μωρέ άνθρωπος είναι κι αυτός/ή, ο αναμάρτητος πρώτος...., μην κρίνουμε τοσο αυστηρά, μην γινόμαστε ηθικολόγοι κλπ κλπΟρίστε λοιπόν δύο πολύ αντιπροσωπευτικά παραδείγματα του πώς νιώθει το έτερον ήμισυ όταν εμείς αποφασίζουμε ότι είναι πιο σημαντικό να περάσουμε καλά για ένα τέταρτο (που λέει ο λόγος) από το να είμαστε σωστοί κι έντιμοι απέναντι στις δικές μας επιλογές. Συντρίμμια για ένα περαστικό πάθος, αυτό αφήνουμε. Κάνουμε τον άλλο κουρέλι και μετά περιμένουμε και συγχώρεση.Κανένας δεν το αξίζει αυτό, ακόμα κι αν με κάποιο τρόπο το 'προκάλεσε' με τη συμπεριφορά του (π.χ. παραμέλησε για λίγο το σύντροφο). Υποτίθεται ότι διαλέγουμε έναν άνθρωπο για συνοδοιπόρο μας στη ζωή για να προσφέρουμε αγάπη κι ευτυχία, οχι πόνο κι απόρριψη.Αν κάτι δεν μας ικανοποιεί στη σχέση, το κέρατο αποκλείεται να το λύσει, αυτό είναι το μονο σίγουρο.Μακάρι και οι δυο κοπέλες να βρουν κάποιον άλλο που δεν θα τις φλομώσει στο ψέμα, την υποκρισία και το κέρατο και θα τις σέβεται.
