Ονόματα,όπως η Ινσιμπάγιεβα,σαφώς δίνουν άλλη αίγλη στους αγώνες.Δεν είναι απλά μια καλή αθλήτρια,είναι σταρ.Αν συμμετείχε,θα έπρεπε να συμβούν πράγματα και θαύματα,για να χάσει το χρυσό.Πολύ πιθανό να προσπαθούσε και για νέο παγκόσμιο ρεκόρ.Λογικό να είναι πικραμένη.Η απουσία της όμως δεν αναιρεί το γεγονός ότι οι Ολυμπιακοί είναι αγώνες πολύ υψηλού επιπέδου.Στην ουσία,με τα λεγόμενα της δεν προσβάλει μόνο την προσπάθεια των συναθλητριών της,αλλά και τον κορυφαίο αθλητικό θεσμό.Σε όποια διοργάνωση δε δίνει εκείνη το παρόν τα μετάλλια χάνουν την αξία τους;Μήπως η Στεφανίδη δεν είναι ούτε πρωταθλήτρια Ευρώπης,επειδή δεν αγωνίστηκε η Ινσιμπάγιεβα;Μήπως το κατόρθωμα της Νικόλ Κυριακοπούλου να κατακτήσει το diamond league πέρσι,είναι μικρό πράγμα,γιατί δεν ήταν εκεί η τσαρίνα των αιθέρων;Δε θα ξεχάσω ποτέ το 1996 στην Ατλάντα τη Στέφκα Κονσταντίνοβα,κάτοχο του παγκόσμιου ρεκόρ στο άλμα εις ύψος (αν δεν κάνω λάθος δεν έχει καταρριφθεί ακόμα),να χειροκροτεί την προσπάθεια,που έδωσε το ασημένιο μετάλλιο σε ένα κορίτσι από το πουθενά,τη Νίκη Μπακογιάννη.Γιατί αυτοί είναι οι πραγματικά μεγάλοι αθλητές.Θέτουν το πήχη ψηλά,αλλά έχουν και το μεγαλείο ψυχής να χειροκροτούν κι εκείνους που βρίσκονται ένα σκαλί πιο χαμηλά.