Να πω κάτι? Μου φαίνεται πως το θεμα μα τα δικαιώματα των gay έχει ξεφύγει λίγο από το θέμα. Δηλαδή αντιλαμβάνομαι και τις εκστρατειες προς κατακτηση δικαιωματων οσον αφορα σε περιουσιακα στοιχεια ομοφυλων ζευγαριων που εχτισαν ζωες και περιουσιες μαζι, ή το γενικότερο διακαιωμα να αναγνωριζεται ο συντροφος ως σύζυγος σε περιπτώσεις που στα ετερόφυλα ζευγάρια είναι αυτονόητο (πχ σε νοσοκομεια σε περιπτωση που ο συμβιος πρεπει να παρει μια σημαντικη αποφαση για τη διασωλήνωση του αλλου κλπ κλπ κλπ). Γενικοτερα θεωρω οτι οι gay γαμοι θα επρεπε να υφιστανται κανονικα χωρις "ναι αλλά", βλεπω το γκει φαινομενο με μια γλυκια συμπαθεια και στο παρελθον το εχω μελετησει πολύ-χωρις κιολας να με αφορα προσωπικα.ΟΜΩΣ, Σκεφτείτε το: Αν οπου "γκει" έβαζε κανεις τη λεξη που αφορά σε μια άλλη μειονοτητα που ειναι συχνα αντικειμενο ρατσισμου,πάλι το ιδιο δε θα ηταν το θεμα? Χοντρος, κοντος, ασχημος, σημαδεμενος, ανάπηρος. Όλες οι παραπανω κοινωνικες ομαδες υποφέρουν από ρατσισμο και σίγουρα από έλλειψη ισων δικαιωματων αλλά δεν έχω δει ποτε obesse pride,ή αφίσα με νανους που φιλιούνται ή...δεν ξερω και γω τι. Για μενα το να λες οτι εισαι περιφανος που εισαι γκει ειναι το ιδιο βλακωδες με το να λες οτι εισαι περηφανος που εχεις καστανά μαλλια. Είσαι αυτος που εισαι και συγχαρητηρια. Να εισαι περηφανος αν εισαι καλος ανθρωπος στην καθημερινοτητα σου, αν εξυπηρετεις το γενικο καλο, αν κοιμασαι ησυχος τα βραδια. Ασφαλως και καταδικαζω την οποια προκλητικη συμπεριφορα σε ενα δημόσιο κοινωνικο γεγονος, ετεροφυλοφυλικη ή ομοφυλοφυλική, εξυβριστική ή χλευαστική, από οποιονδήποτε προς οποιονδήποτε. Εγώ μπορώ να λέω ότι θέλω, αλλά μάντεψε: το ιδιο μπορει κι ο απέναντί μου .Εγώ φιλέμαι στον αγιασμο με το γκει σύντροφο μου,επειδη μπορώ, κι ο Σεραφειμ κράζει γιατί μπορει. Ακολουθει μια αλυσιδωτη υποκριτική επανάσταση: ταχα ασεβεια των γκει προς το μυστήριο (σιγά τα χερουβειμ που ειμαστε επειδη πάμε μια φορα το χρονο στον αγιασμο)-οι γκει εκφραζονται ελευθερα (επρεπε οποωσηποτε να φιληθουν στο στομα σε εχθρικο περιβαλλον στα πλαισια του κοινωνικοθρησκευτικου φιλιου στα πλαισια του μυστηρίου)όλοι οσοι τα βρισκουν αυτα λιγο τραβηγμενα ειναι ομοφοβικοι.Αυτο που θελω να πω ειναι πως ειναι στη φυση της ανθρωπινης ρατσας να ζει με βαση το μοντελο Μπάρμπι και Τζον Τζον και οσο πιο πολύ αποκλίνει ο αλλος απο αυτο , τοσο πιο ελαττωματικος να θεωρειται και αρα να στοχοποιειται.Τον αγώνα για την κατακτηση πολιτικων δικαιωματων τον καταλαβαινω και τον στηριζω μεχρι αιματος. Αλλά ρε παιδια , τον αγωνα να γινουμε αρεστοι και να μας χτυπάνε παλαμακια επειδη ειμαστε γκει και γουσταρουμε, δεν θα τον καταλαβω ποτε.Δε με συμπαθεις κι ερχομαι διπλα απο το αυτι σου και σου λεω "ΕΙΜΑΙ ΓΑΜΑΤΟΣ" είμαι γαμάτος και περιμενω να πιασει? Ισως-λεω ισως-αν σταματουσε η κοντρα για κοινωνικη αποδοχη, αυτη η αποδοχη τελικά να επέρχετο.Μήπως τελικα υπαρχουν εκτος απο ομοφοβικους να υπαρχουν και ετεροφοβικοι που διωκονται απο το συνδρομο της καταδιωξης από τον άλλον?Κι αν αυτός ο αλλος δε μας γουσταρει μας νοιαζει? Μπορουμε (θελουμε ) να αρεσουμε σε ολον το κοσμο, ή σε αυτούς που εκτιμάμε? Just saying...