#3 Κάποτε , στην εφηβεία μου και στα πρώιμα χρόνια των chatrooms συνομιλούσα με ένα παιδί. 2 χρόνια μόνο μηνύματα χωρίς να βρεθούμε. Μου είχε αποκαλύψει οτι η μητέρα του πέθανε σε τροχαίο και ζει με τον πατέρα του και τη μητρια του. Πέρασαν τα χρόνια , βρεθήκαμε μια 2 φορές , μετά μεγαλώσαμε χαθήκαμε, και στον "μαγικο(?)" κοσμο του fb ξαναβρεθήκαμε "μεγαλοι(?)" πλέον , διατηρώντας συχνή επαφή και κάνοντας παρέα. Έχουν περάσει περιπου 10 χρόνια από τις αποκαλύψεις του για τη μητέρα του το τροχαίο και την "κακια μητρια" και πολύ προσφατα αποφάσισα να τον ρωτήσω αν αυτή που αποκαλέι ¨μανα " είναι η φυσική του μητέρα , καθώς με βασάνιζε ακόμα. Απόρησε και μου είπε "μα φυσικά!" Και τότε του θύμησα όλο το story που είχε φτιάξει τότε και ντράπηκε τόσο πολύ, δεν είχε μουτρα να με κοιτάξει και μου επανέλαβε πολλες φορες "σοβάρα μιλας? έλεγα τέτοια? καλά όλο μ@λ@κιες ήμουν συγγνώμη κτλ" Αυτό που θέλω να πω -και θα το πίστευα και χωρίς να έχω την παραπάνω εμπειρία- είναι ότι τα chat λίγοι τα παίρνουν σοβαρά. Είναι πολλοί που θέλουν απλά να περάσουν την ώρα τους , να ξεφύγουν από την καθημερινότητα τους και απλά να το παίξουν κάποιοι άλλοι διασκεδάζοντας με τις αντιδράσεις των άλλων. Κοινώς δεν σημαίνει ότι έχει ψυχολογικά ντε και καλά απλά μπορεί να κάνει το χαβαλέ του. P.s Αν ήμουν η μάνα του φίλου μου ή οι γονείς του τύπου της περίπτωσης πάνω, θα τα είχα πλακώσει τα τσογλανάκια :P