Η σειρά έχει πολύ δυνατή σκηνοθεσία, σενάριο και υποκριτικά ταλέντα. Σίγουρα τραβηγμένες σεναρικές ιδέες και σκηνοθεσία που οπωσδήποτε υποπέφτουν στο προσωπικό γούστο του καθενός και την αποψή του περί ακροτήτων, αλλά προσωπικά θεωρώ πως η και καλά "επιτηδευμένη" σκηνοθεσία αποδίδει αριστουργηματικά το κλίμα παράνοιας υπό το οποίο εκτυλίσσονται οι ιστορίες. Αρκετά οξύμωρο το οτι υπέφερες κατα τη διάρκεια των επεισοδίων της 2ης που έχτιζαν προς το φινάλλε που τόσο σου άρεσε. Η δεύτερη σεζόν είναι η αγαπημένη μου (και καλύτερη πιστεύω) της σειράς καθώς δένουν υπέροχα οι ακραίες ιδέες υπό το πρίσμα του "τρελού" στο άσυλο καθώς και το πως οι θεματολογίες αντικατοπτρίζουν την εποχή: εξωγήινοι - ταξίδι στο διάστημα/άνθρωπος στο φεγγάρι, Ανν Φρανκ/ναζί επιστήμονας - απομεινάρια ενός πολύ πρόσφατου πολέμου, γκέι καταπιεσμένη δημοσιογράφος φυλακίζεται παράνομα και και και... Όλα αυτά όπως προέιπα υπό εξάιρετη και καινοτόμα για την τηλεόραση σκηνοθεσία, γνήσια ανατρεπτικό σενάριο με την απαραίτητη ένταση (σε αντίθεση ας πούμε με το prison break που ο θεατής απηυδούσε βλέποντας τον Μάικλ σε κάθε επεισόδιο να το σκάει πίσω από την χέστρα και τον σκηνοθέτη/σεναριογράφο να προσπαθεί να αγχώσει ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ τον θεατή για το αν θα προλάβει να γυρίσει ο ήρωας και να το παίξει κοιμισμένος στον φρουρό, όταν η απάντηση ήταν προφανής... μιλώντας για φτωχές ανατροπές και ένταση).