Πολύ κλω-κλω και αυγό τίποτα. Κάπως έτσι θα χαρακτήριζε την σειρά ο Γεωργίου αν μιλούσαμε για ποδοσφαιρική ομάδα. Ξεκίνησα το American Horror Story γκαβλωμένος. Θεωρώ τον εαυτό μου μεγάλο horror fan οπότε ξεκίνησα την πρώτη σεζόν με μεγάλες προσδοκίες. Μόλις τελείωσα το έκτο επεισόδιο, έστειλα τον φάκελο "American Horror Story season 1" κατευθείαν στον κάδο ανακύκλωσης, χωρίς τύψεις. Σπάνια κίνηση για μένα γιατί συνήθως έχω υπομονή και δεν απορρίπτω τόσο εύκολα τανίες/σειρές. Αλλά μέχρι το έκτο επεισόδιο δεν είχα δει τίποτα που να με κάνει να θέλω να δω την εξέλιξη της όποιας ιστορίας. Βαρετό, ανέμπνευστο, κλισέ και πάνω απ'όλα TRASH. Όταν βγήκε η δεύτερη σεζόν μου τα είχε πρήξει μια καλή μου φίλη να κάτσω να το δω και μου έλεγε ότι η δεύτερη σεζόν είναι πολύ καλύτερη της πρώτης και με άλλη ιστορία αλλά με τους ίδιους ηθοποιούς και είναι σε ΑΣΥΛΟ. Βέβαια αυτή η καλή μου φίλη είναι λίγο κακόγουστη σε τανίες/σειρές/μουσική αλλά δεν το ξέρει. Αλλά από την άλλη λέω: σε άσυλο διαδραματίζεται το όλο πανηγυράκι. Τι μπορεί να πάει στραβά;Well.. έχουμε και λέμε: EΞΩΓΗΙΝΟΙ.Έπρεπε να το βγάλω αυτό από μέσα μου. Εξωγήινοι + Άσυλο = ΟΧΙ.Εντάξει το ήξερα ότι είναι τρασίλα. Ξεκίνησα με ανοιχτό μυαλό. Λέω ντάξει, να με τρομάξει μάλλον αποκλείεται. Να με σοκάρει το ίδιο... Αλλά τουλάχιστον να με διασκεδάσει αυτό θέλω μόνο ρε πούστη μου!Στα δύο πρώτα επεισόδια κάτι πήγε να γίνει αλλά στην πορεία τα πάντα γίνανε ένα ματσομπούρδελο. Serial killer, εξωγήινοι, Anne Frank και δεν συμμαζεύεται... Η πλάκα είναι ότι η σειρά δεν είναι τόσο κακή. Δηλαδή τα πάντα είναι πολύ προσεγμένα. Από την παραγωγή μέχρι τις ερμηνείες των ηθοποιών, τα κοστούμια και όλο αυτό το 60's feeling είναι well executed. Και επίσης μ'άρεσε πολύ το τελευταίο επεισόδιο της δεύτερης σεζόν σε σημείο που να νομίζω ότι βλέπω άλλη σειρά. Αλλά μόλις αφαιρέσεις όλο αυτό το γυαλιστερό περιτύλιγμα νομίζοντας οτί θας pizza, στο τέλος τρως αγκινάρα.