Μπορεί η Αρχαία Ελλάδα να γέννησε την δημοκρατία αλλά την γέννησε με πολλές ατέλειες. Είχε στους κανόνες της μια συμπεριφορά προς τις γυναίκες, ανύπαντρες και παντρεμένες που είναι ντροπή σήμερα, άλλα όχι με τα δεδομένα των κοινωνιών τότε. Τα δικαιώματα της γυναίκας ήταν ένα σκαλοπάτι πιο πάνω από αυτά των σκλάβων. Το ίδιο όπως και στην Ρώμη που οι ανύπαντρες γυναίκες ήταν αντικείμενο συνδιαλλαγής. Μόνο με την εμφάνιση του Χριστιανισμού διαβάζουμε για πρώτη φορά τα δικαιώματα της παντρεμένης γυναίκας που άρχισε να αποκτά θεωρητικά ισοτιμία, δύσκολη η πρακτική βλέπετε. Συνέχισε όμως η διδασκαλία με τους Αποστόλους και τον Απ. Παύλο στην 1η επιστολή προς Κορίνθιους παρ. 7 να δίνει συμβουλές για τον γάμο, επαναστατικές για την εποχή εκείνη. Βέβαια όπως σε όλες τις επαναστάσεις το πρακτικό αποτέλεσμα που εφαρμόζουν οι άνθρωποι απέχει πολύ από την σοφία. Δυστυχώς δεν εφαρμόστηκαν οι διδασκαλίες και οι αρχές της Χριστιανικής θρησκείας. Έχουμε μετά από αιώνες την περίφημη απάντηση της Κασσιανής στον αλαζόνα αυτοκράτορα...και η θέση της γυναίκας στην Ελληνική κοινωνία περιμένει ακόμη την πραγματική ισοτιμία με ανάλογα διακαιώματα με τις υποχρεώσεις της, ιδιαίτερα της Ελληνίδας μητέρας.
