Άρη, τα σημεία στα οποία συμφωνώ μαζί σου(και είναι το 90%), συνοψίζονται σε αυτή σου την φράση:"ο τωρινός είναι χίλιες φορές πιο εμπορικός και εύκολος στο αυτί - αν και οι δηλώσεις της Gaga πως έφτιαξε ΤΟΝ ΔΙΣΚΟ ΤΗΣ ΧΙΛΙΕΤΙΑΣ όταν έφτιαξε απλώς ένα συνηθισμένο ποπ άλμπουμ είναι γελοίες."Παρόλα αυτά,θα πρεπε λίγο να καταλάβουμε την διττότητα ενός pop ειδώλου(εικόνα και μουσική) για να καταλάβουμε που στηρίζει και από που αντλεί θεωρητικά, ως ιδέα, η Gaga το άλμπουμ της, όπως και τον τίτλο του-διττός και αυτός, ΑRT+POP. Το ομώνυμο κομμάτι δε, είναι το μανιφέστο της;.Υπό αυτό το πρίσμα και επιπρόσθετα με βάση την δήλωσή της που συνοψίζει την πρόθεσή της στο όλο εγχείρημα του δίσκου, ότι "θέλω, είναι καιρός, αυτή η Αφροδίτη του Μποτιτσέλι, να βγει από το κάδρο και να κατέβει περπατώντας στην πραγματικότητα", ας κάτσουμε να αναλογιστούμε το νόημα αυτής της φωτογραφίας από το ArtRave(release party του δίσκου):http://monsterschapel.com/2013/11/11/lady-gaga-hosts-artpop-release-party-in-nyc-artrave/Αν της κομμέρσιαλ ποπ της είχε ποτέ απομείνει ως τώρα ένα περιθώριο για να επανατοποθετηθεί ως δημιουργία και να διεκδικήσει κάτι από το μέλλον, όντας από την μία επαρκώς μουσική, τόσο που να μην στερήθηκε ποτέ το πρόσημο τέχνη και από την άλλη μία οπτική εγχειρηματικότητα σαφέστατα και αυστηρά διαχωρησμένη από τα μουσεία, τις ακαδημίες και τις πρωτοπορίες τους, τότε αυτό βρίσκετε στο δεύτερο κομμάτι της διττής της φύσης. Η Gaga, επιχείρησε δουλεύοντας την εικόνα της με hipster αφαιρετικότητες, καλοτεχνίτικες αναφορές στην ιστορία της τέχνης, την ποπ και Pop παράδοση, δάνεια από την λονδρέζικη πρωτοπορία των 90s αλλά και κυρίως το νεοεισεχθέν στοιχείο της Performance Art μεταφερμένο στις ακανόνιστες και ρευστές πόλεις του ιντερνετ-μέσω φωτογραφήσεων/εμφανίσεων/κλαμιπ και λαιβ-, να μετατέψει την πλαδαρή πλέον παρακείμενη κομμέρσιαλ ποπ, από ινδαλματική και στέρεη, σε ρεαλιστική και φευγαλέα. "Artpop είναι το να αναδιαμορφώνεις συνέχεια την παραγματικότητα συμμετέχοντας δημιουργικά σάυτήν και παίρνοντάς το πίσω, να την ξαναδιαμορφώνεις ρίχνοντας πίσω σε αυτήν αυτό που πήρες από αυτό που έκανες" είπε αν θυμαμαι επακριβως, στο Βερολίνο σε μια εμφάνισή της, δείχνοντας προς την κατεύθυνση του flow έναντι του static, προς ένα παγκόσμιο διαδικτυακό fluxus γίγνεσθαι με κέντρο τον κομμέρσιαλ ποπ δημιουργό(Come to me/.../just do the things that you do/and i;ll undress you. Η Γκάγκα λοιπόν λειτουργεί ως μια καλλωδιωμένη με την ρέουσα πραγματικότητα γεννήτρια/υβρίδιο μιας randomized μαζικής κουλτούρας. Μια αντανάκλαση του καθρεφτίσματος των ποπ αναγκών μας. "(Ι) look at the better you choose/and profit you" Her "Artpop could mean anything" άλλωστε όπως λέει και η ίδια. Η Gaga μας καλεί να την διαμορφώσουμε εμείς, με αφετηρία αυτόν τον δίσκο!Αν μη, τί άλλο θα περιμέναμε; αυτό να γίνει εύληπτο; Είναι θαραλλέα και καλλιτεχνικά-ναι!- πανέξυπνο!Απόδειξη δε, ότι εν αντιθέσει με την madonna, οι δημόσιες εμφανίσεις της συνθέτουν κατά μεγάλο ποσοστό πρωτότυπες δημιουργίες, αντί του η madonna τσούλα/βουδίστρια/καουγκερλ/ντίσκο κουήν/γκέττο μάμα, που υιοθέτησε κατόπιν του επαναστατικού dance έπους Vogue-στο οποίο και αυτή τότε, αν θυμάστε, μας αράδιαζε όλο το φάσιον και commercialized εικονοστάσι της από το παρελθόν του οπτικού αιωνα που αφήσαμε. Συνεπώς και καταλήγωντας, το Artpop είναι μια επαναστατική πράξη(μιας επανάστασης που ενδέχεται να αποτύχει) ως προς το πως(τον τρόπο δηλαδή, αυτό είναι το καλλιτεχικό εγχείρημα, το art στο ποπ) θα στέκει στο μέλλον η commercial pop, παίρνωντας την σκυτάλη ταυτόχρονα από τους φτασμένους Coons και την Abramovic(Pop Art και Performance Art), με όχημα τί άλλο; πάντα την εύληπτη ποπ μουσική> Αυτή δηλαδή που θα την βάζει στις οθόνες μας, στα σπίτια μας, τα ράδιο, τα κλαμπ. Άρα; Σωστή επιλογή και αυτή. "Give it time/Sometimes the simplest move is right/The melody that you choose/can rescue you"Και γιατί τώρα; Γιατί πλέον είμαστε up-to-date με το μήνυμα και την πηγή του, δεν χρειάζεται να κάνουμε zapping, ούτε να πάμε μέχρι το περίπτερο...Αν κάτι με ξενέρωνε θυμάμαι στις εξαγγελίες της ήταν η προσκόλησή της σε πράγματα παρωχημένα κι μπαγιάτικα(Warhol κτλ.) αντί της underground κατάστασης που θα μπορούσε να ψαχουλέψει-μουσικά και οπτικά- από τις μητροπόλεις του κόσμου και κυρίως της Νέας Υόρκης. Κατάλαβα όμως ότι δεν χρειαζόταν. Οι μαίκηνες που ανέφερε ήταν επικλήσεις, το καινούριο δικαίως πιστεύει ότι το παράγει-τουλάχιστον οπτικά- αυτή. Μουσικά δε, μην ξεχνάμε πως οι αραγωγοί της είναι φίλοι της και ανέβηκαν μαζί της. Ήταν underground, είναι στο ίδιο μέτωπο με αυή.Πιστεύω ότι αυτό το άλμπουμ θα μπει στην ιστορία όσο καλό ή κακό και αν καταλήξει να θεωρείται. Με το Erotica άλλωστε, για τους ίδιους λόγους, το ίδιο δεν έγινε; Ξεχνιέται ποτέ εκείνη η άρτια, πρωτοφανής στην ανθρώπινη ιστορία, μεταστροφή της Madonna στην καταφανή "τσουλικότητα"; Φυσικά πρέπει να παραδεχτούμε ότι εκείνη ακριβώς τότε άλλαξε για πάντα τον ήχο της και πάντοτε ψαχουλέυοντας το νέο στο μουσικό underground. Τέλος τέλος, ας ακούσουμε και ένα κομματάκι που μου άρεσε πιο πολύ από τα γενικώς ψιλομέτρια υπόλοιπα του άλμπομ, το οποίο δεν είναι κακό, ούτε αξιόλογο, σίγουρα πάντως στιχουργικά, έστω και αν δεν φαίνεται, είναι δομημένο πολύ φιλοσοφημένα.Ελπίζω να μην σας έπεισα.
