#7 Στα μικρά μέρη είναι πάντα πιο εύκολο. Όπου κι αν δουλεύεις σίγουρα το πρόγραμμα σου έχει περισσότερο ελεύθερο χρόνο απ' ότι αν δούλευες σε μια μεγάλη πόλη. Έχεις χρόνο για βόλτες, δημιουργικές δραστηριότητες, μπορείς να ασχοληθείς με συλλόγους, θεατρικές ομάδες ή ότι άλλο υπάρχει εκεί που θα σε ευχαριστούσε να κάνεις. Μη σνομπάρεις το ντόπιο στοιχείο. Το θέμα είναι να βγεις από το σπίτι, μην κλειστείς στο καβούκι σου, μην αράξεις, μην αδρανήσεις. Ακόμα κι αν εκεί που θα ζεις δεν υπάρχει τίποτα να κάνεις που να σου αρέσει, ξεκίνα κάτι εσύ. Πχ αν σου αρέσει το σινεμά και εκεί δεν έχετε, μπορείς να δημιουργήσεις μια κινηματογραφική λέσχη. Ή αν σου αρέσει η ζωγραφική, να οργανώσεις ένα καλλιτεχνικό εργαστήρι. Διάδωσέ το και σιγά σιγά θα σε ακολουθήσουν κι άλλοι. Κι έτσι, όχι μόνο θα έχεις μια παρέα, αλλά θα έχεις μια παρέα με κοινά ενδιαφέροντα. Μην κολλάς στο πως έζησες εκεί πριν τις σπουδές σου. Τώρα το μυαλό σου έχει ανοίξει. Μπορείς να δεις το κάθετι με άλλη ματιά, ακόμα και να μάθεις τον τόπο σου από την αρχή. Κάπου εκεί θα βρεις τους φίλους. Να είσαι ανοιχτή. Θα εκπλαγείς από το πόσοι νέοι άνθρωποι επιλέγουν πλέον να μετακομίσουν στην επαρχεία αναζητώντας εργασία και καλύτερη ποιότητα ζωής. Και μην ξεχνάς πως ένας άνθρωπος γεμάτος μέσα του και πολυδιάστατος πάντα είναι πιο γοητευτικός από κάποιον που μιζεριάζει.Υ.Γ Μιλώ εκ πείρας και όλα αυτά τα έχω κάνει πράξεις. Πριν εγκατασταθώ στο μικρό νησί μου είχα ζήσει μόνο σε μεγάλες πόλεις. Με άγχωνε αρκετά η μετάβαση και τώρα, μετά από δύο χρόνια δεν θα ήθελα να φύγω ποτέ από εδώ. Οι μέρες μου είναι γεμάτες και έχω κάνει φίλους που περνάμε μαζί ουσιαστικό χρόνο, πράγμα πολύ δύσκολο να συμβεί στους ρυθμούς μιας μεγάλης πόλης.
