Δεν θα είναι η πρώτη φορά που οι απόψεις Δήμου και Τζήμερου θα ταυτιστούν πάντως στην ουσία τους τουλάχιστον επί των οικονομικών-διοικητικών, (ρόλο του κράτους στην οικονομία, ιδιωτικοποιήσεις, δημόσιος τομέας κτλ) απλά με διαφορετικό τρόπο έκφρασης και γραφής, ακαδημαικότερο ο ένας, της πιάτσας ο άλλος. Στην ουσία τι ζητάει ο Δήμου? Να μοιάσει περισσότερο ο ΣΥΡΙΖΑ στις πολιτικές θέσεις του ΠΑΣΟΚ χωρίς όμως την διαφθορά και τα ξοφλημένα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, και να γίνει ακόμα περισσότερο κόμμα αρχηγού. Τα χειρότερα δηλαδή. Και εξηγώ:Το κείμενο των 58, τι ακριβώς προσθέτει ως πολιτικό κείμενο εκτός από μια έκκληση στο να δημιουργηθεί ένας νεο-πασοκικός πόλος? Τι επιζητά πολιτικά εκτός από αυτό που φανερά αναφέρει, δηλαδή ούτε ακροδεξιά κυβέρνηση σαμαρά ούτε νεο-κομμουνιστική αριστερά και γνωστά επιχειρήματα του κυβερνητικού χώρου, σχετικά με το παραγωγικό μοντέλο, όλοι είμαστε υπεύθυνοι για την κρίση, την πολιτική σταθερότητα, την προσήλωση στην ευρωπαϊκή προσέγγιση, το μέταλλο του Ελ-ληνα και άλλα τέτοια κυβερνητικά, ντυμένα όμως με ένα χιτώνα "υπεύθυνης αριστεράς". Αυτό το κείμενο θεωρεί ως αυτονόητο ο Νίκος Δήμου και με χαρά θα το υπέγραφε.Επίσης και μιλώ σοβαρά, τι είναι αυτό που κάνει τον Τσίπρα αυτή την στιγμή πολύ αριστερό στα μάτια κάποιου πολίτη? Ο Τσίπρας δεν προτείνει καμιά δομική αλλαγή στο οικονομικό και πολιτικό οικοδόμημα. Μήπως προτείνει ας πούμε, δημοκρατικές τομές π.χ. δημοψηφίσματα, αναθεώρηση του συντάγματος ή κάτι προς σ' αυτήν την κατεύθυνση? Μήπως προτείνει κάποια τομή στην παιδεία στο επίπεδο, του σχολείου, του πανεπιστημίου, των φροντηστηρίων κτλ? Μήπως προτείνει κάποια κλασσική αριστερή γραμμή στα οικονομικά? Για τις ΔΕΚΟ, τους βιομήχανους, τις offshore, την εξαγωγή χρήματος όποτε γουστάρουμε, τα ξένα κέντρα επενδύσεων κτλ. Μήπως στην εξωτερική πολιτική προτείνει κάποια ουσιώδη αλλαγή πλεύσης? Ευρωσκεπτικιστής δεν είναι, με τους Αμερικάνους ουδέν πρόβλημα, νέες συμμαχίες δεν προτείνει. Γενικά επι της εποχής Τσιπρά και ιδιαίτερα από τον χρόνο των εκλογών και μετά, ο ΣΥΡΙΖΑ συστηματικά έχει διώξει τα περισσότερα στοιχεία της περιόδου Αλαβάνου, όπως ο ευρωσκεπτικισμός, οι επαφές με το φοιτητικό κίνημα, η επιθυμία αλλαγής πλεύσης στην εξωτερική πολιτική σε μια προσπάθεια να αυξήσει ποσοστά. Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω αυτήν την στιγμή τι τον διαφοροποιεί από ένα "κεντροαριστερό" κόμμα. Οποιος γνωρίζει ας εξηγήσει.
