Ίσως θα μπορούσαμε να σκεφτούμε και ένα μέλλον χωρίς χαρισματικούς ηγέτες. Η εποχή τους γενικά έχει τελειώσει, και εκεί που υπάρχουν ακόμη (βλ. Ερντογάν) δεν είναι για καλό. Διαφωνώ στο ότι η λύση και η αλλαγή θα έρθει από έναν άνθρωπο, ούτε καν ότι θα την εκκινήσει. Σε όποιο κομμάτι της σύγχρονης κουλτούρας και αν κοιτάξει κανείς δεν θα βρει χαρισματικές φιγούρες που κινούν τα πράγματα, που αλλάζουν τις καταστάσεις. Γιατί η πολιτική να θέλει ακόμη έναν χαρισματικό ηγέτη, ο οποίο όσο καλός και να είναι, πάντα θα είναι λιγότερος από ένα σύνολο χαρισματικών ανθρώπων;