Μπράβο σου, Σουβλίτσα, για την ακριβή περιγραφή των φάσεων του φαινομένου και της ύπουλης, ανεπαίσθητης σχεδόν, εξέλιξής του. Πραγματικά, η μόνη ασπίδα προστασίας είναι η ισχυρή αυτοεκτίμηση, η αυτογνωσία και ο αυτοσεβασμός του υποκειμένου, κάτι που απαιτεί πολύ χρόνο, κόπο και την ευτυχή συνδρομή διαφόρων παραγόντων (κι αυτό ισχύει για όλους μας). Συνεχίζω, πάντως, να πιστεύω ότι η ύψιστη μορφή εκδήλωσης της αγάπης είναι η συγχώρεση...του εαυτού μας και των άλλων. Αν δεν συγχωρείς, δεν ε λ ε υ θ ε ρ ώ ν ε σ α ι.
Σχολιάζει ο/η