μετα απο την αναγνωση του 12, ενιωσα λιγο σαν τη Δαμανακη (μπρρρ) κατα τη συζητηση με την Παπακωστα (;) σε πρωινη εκπομπη! Επισης, δεν μπορω να περιγραψω το ποσο με εκνευριζουν οι ανθρωποι που αγοραζουν δωρα με βαση τι αρεσει σε αυτους και οχι με τι αρεσει σε αυτον που θα το λαβει. σκεψου βρε ανθρωπε, σκεψου εμενα και τι θα με κανει χαρουμενη, μ....ς ειμαι εγω που σκεφτομαι τι θα σου παρω, τι σου ταιριαζει, αν σου εχω παρει κατι αλλο παρομοιο κλπ.; ειναι first world problem θα μου πειτε, αλλα το πως και τι δωριζεις εχει να κανει με το σεβασμο απεναντι στον αλλο.